Voor wat betreft het wedstrijdverloop: Nadat er 5 partijen waren gefinished was de stand 2,5-2,5. Han dreigde te verliezen, Meinko had een heksenketel op het bord en kreeg van de teamleider te horen dat hij moest winnen. Dit omdat Johan’s partij remise leek te worden.
Jos Derksen speelde als invaller en kreeg na een onnauwkeurige opening een koningsaanval te verwerken nadat zijn tegenstander een stuk offerde op h7. Ondanks het feit dat hij een aantal keren de enige verdediging vond, bleef de druk aanhouden en na een afruil in het middenspel stond Jos verloren en kon opgeven.
Ab van Westreenen kreeg een Pirc tegen. Op de 7e zet speelde hij na 6…., Pbd7 de zet e5 waarna een lange afruil volgende. Op zet 12 waren alle paarden en de dames van het bord. Ook in deze partij zat weinig meer in voor beide partijen en na 35 minuten accepteerde Ab remise.
Gert Legemaats partij was niet al te enerverend. Zijn tegenstander stelde zich met de witte stukken zeer solide op en probeerde met wat positioneel geschuif tot enig voordeel te komen. Hij nam daarbij geen enkel risico. Gert kon daardoor ook weinig uitrichten tegen de solide witte opstelling. De partij ontaarde derhalve in een langdurig getouwtrek met maar weinig vuurwerk. Rond de 40ste zet werden er wat stukken geruild en resulteerde er een eindspel waarbij beide partijen nog een dame en een handvol pionnen op het bord hadden. Stockfish waardeerde (achteraf!) het eindspel als 0.00. Dat deden Gert en zijn tegenstander ook. Ze kwamen derhalve remise overeen.
Guido Grünbauer speelde tegen de Caro kann verdediging waarop Guido niet de d5-pion sloeg noch hem doorzette naar e5, Pf3 speelde hij. En zo kwamen langzaam alle stukken op het bord. Er was een moment waarop wit exd5 moest doen om een aanval te creëren maar i.p.v. daarvan koos hij voor d4. Tja een afruil van bijna alle stukken volgde waardoor er zowel 3 pionnen aan de damevleugel als op de koningsvleugel overbleven inclusief, jawel, 1 paard voor beide partijen. Met een grote zucht vroeg Guido remise aan de tegenstander die daarop haar hand gaf. Volgende keer toch maar op d5 slaan!
Rik van Drie kreeg Hollands tegen zich. Iets waar hij zich eerder op de dag had voorbereid door een stroopwafel te eten. Zijn tegenstander speelde de opening echter verre van ideaal. Hij bood een pion ter ruil aan die hij niet terug mocht nemen wegens dame-verlies. Belangrijker dan de pluspion was echter dat daardoor zwarts paard van c6 weer terug in zijn hok op b8 moest wat behoorlijk ontwikkelingsvoordeel voor wit opleverde. De extra pion stond wit echter dermate in de weg dat Rik vooral keek hoe hij deze pion zo effectief mogelijk weer terug kon geven. Toen deze pion van de belangrijke diagonaal a2-g8 was verdwenen had Rik een winnende aanval en konden de stukken weer in het doosje.
Meinko Ronner speelde tegen een jonge tegenstander. Een intense partij, na een pionoffer miste hij in de koningsaanval een belangrijke pion-zet, e4 slaat f5, en dat scheelt volgens de computer van plus 1,5 naar min 2,5 . En zijn tegenstander sloeg terug met een aanval, waarbij Meinko niet goed stond. Het hele bord stond in brand, met drie aangevallen ongedekte stukken ,schaakjes, vorken. Toen de rook was opgetrokken restte een eindspel met een dame voor Meinko tegen toren+loper+paard voor zijn tegenstander.
De stand was 2,5 -2,5 toen zijn tegenstander remise aanbod. Meinko had op dat moment een eeuwig schaak mechanische met de dame, maar de twee resterende partijen (Han en Johan) leken maar een half puntje op te leveren. Voor het teamresultaat schaakte hij door voor de winst. Meinko moest echter wat later de dame offeren om mat te voorkomen en verloor.
Han de Wit vergiste zich in een Scandinavische verdediging bij de afruil van de witte loper op e2. Deze werd teruggenomen door de witte dame, die werd ondersteund door een toren op e1. In plaats van het paard op f7 te dekken door met het andere paard naar d7 te spelen werd loper e7 gespeeld. Wit sloeg toen met met paard op e5 de pion op f7, Han moest met de koning het paard terugnemen en wit sloeg toen met dame pion e6. De zwarte toren op h8 speelde geen enkele rol meer. Verderop in de partij kreeg Han nog de toren op e1 aangeboden tegen de zwarte loper, nadat zijn tegenstander ongeveer een half uur over zijn zet had nagedacht. Bij analyse achteraf bleek het nemen van de toren ook verkeerd. Na verdere afruil wikkelde wit met een pion meer een en ander zorgvuldig en snel af naar winst.
Johan speelde aan bord 1 met zwart tegen Martin Veldhuizen die koos voor een rustige variant van de Spaanse opening. Toen de spanning in het centrum door pionnenruil werd opgeheven kon Johan met 18. Dh4 een aanval op de witte koning inzetten, maar meer dan een pion leverde dat niet op (hoewel een groter voordeel mogelijk was geweest).
Wit kreeg tegenkansen en won de pion daardoor terug, maar het eindspel stond iets beter voor zwart. Johan won opnieuw een pion, maar de stelling was voor wit remise te houden geweest door de ongelijke lopers. Toch wist Johan tot winst te komen vanuit de volgende stelling:
Zwart aan zet speelt 1…a4! 2 bxa4 c2! en wit gaf op.
