Op dinsdag 23 april speelde ons 1ste 8-tal de voorlaatste wedstrijd in de eerste klasse van de SOS-competitie, uit tegen Rivierenland 2. De inzet was voor ons duidelijk. Een tot nu toe uitstekend seizoen zou met winst tegen Rivierenland zo goed als zeker het kampioenschap binnen halen. Immers moesten de naaste concurrenten, Houten en Vegtlust, nog tegen elkaar spelen en zouden we na winst met minimaal 2 wedstrijdpunten en het nodige overwicht aan bordpunten de laatste ronde ingaan. Onze tegenstanders hadden zich al gehandhaafd en konden zich zorgeloos opmaken voor de sportieve plicht en de elo-punten.
Vlak voor aanvang van de wedstrijd was Erik Corneth in gesprek met teamgenoten Rik van Drie en Wim van den Bosch over het aankomende kampioenschap. Want dat kan toch niet meer mis gaan!? Wim waarschuwde voor onderschatting…zijn uitspraak had helaas een zekere voorspellende waarde.
In een prachtige speelzaal die na dit seizoen niet langer gebruikt kan worden door Rivierenland, vanwege een lage interne opkomst met te weinig barinkomsten als gevolg, voltrok het volgende….
Erik Corneth kreeg aangenomen Morra-Gambiet op het bord. De zwartspeler probeerde zijn kennis van de opening, en één van de vele mogelijke verdedigingen, op te halen. Het lukte hem niet. Een inferieure verdediging word snel fataal. Na 12 zetten en binnen 10 minuten staan we op voorsprong, 0-1. Noemenswaardig is de sportiviteit van Erik’s tegenstander. Hij feliciteerde Corneth met de overwinning, bood zelfs zijn verontschuldiging aan voor zijn spel en was bereid om na afloop te analyseren.
Arnoud Huibers Pircs-opening werd niet goed behandeld door zijn tegenstander. Hij gaf al vroeg het veld e5 uit handen waardoor hij in de problemen kwam. Op de 14e zet was het afgelopen omdat hij een pion en een kwaliteit dreigde te verliezen, 0-2. Dat was een zeer goed begin echter bij de overige partijen was het beeld niet zo duidelijk.
Rik van Drie draait extern wat minder en kwam nu weer zeer moeilijk te staan en verloor, 1-2.
Wim van de Bosch speelde een Spaanse partij en wel de Steinitz variant waarbij zwart een dubbelpion op de c-lijn krijgt. Die zwakte kon na wat afruil helaas niet omgezet worden in substantieel voordeel voor wit waarna de spelers tot remise besloten, 1½-2½.
Jon van Midde had dezelfde tegenstander als 3 jaar geleden, toen met Utrecht 3. Het stond nog in zijn boekje. Dat was hij vergeten, maar die partij niet. . Remise. Nu, in een open Spaanse partij speelde Jon het met wit niet helemaal goed, na spoken te hebben gezien waar ze niet waren. Hij vertrouwde zijn zet niet en na lang nadenken deed hij een slechte. Daarna toen zijn tegenstander gelukkig een goed vervolg achterwege liet, kon Jon zijn stelling blokkeren. Daarmee waren helaas ook alle winstkansen eruit. Weer niet meer dan remise dus, 2-3.
Jeroen Bollaart met zwart kreeg al na 19 zetten remise aangeboden. De stelling was wel gelijk maar hij besloot dat hij niet van Driebergen naar Buren was gereisd om zo snel al een half punt te pakken. Zo’n halfje kan bovendien aan het eind van de avond net een halfje te weinig zijn voor de winst van het team(…) Hij speelde dus door. Psychologisch is dat lastig want na het afslaan van een remise aanbod, moet je dus eigenlijk gaan bewijzen dat je de partij kan winnen. Bij Jeroen leidde dat tot veel te lang nadenken en dat werd alleen maar erger toen hij op zet 27 nogmaals remise kreeg aangeboden. Inmiddels stond hij wel wat beter maar niet veel. Opnieuw besloot hij door te spelen, ook omdat hij een teamgenoot die achter hem zat hoorde opgeven.
Vanaf zet 31 was Jeroen al zo’n beetje op de 10 seconde increment aan het spelen terwijl zijn tegenstander nog een uur op de klok had. De fouten kwamen als vanzelf en de zwarte stelling verslechterde. Een doorgebroken witte b-pion was alleen te stoppen door het opgeven van een zwarte loper. Wit hield een paard en 3 pionnen over, zwart 4 pionnen waarvan één gedekte vrijpion op de 3e rij. Na veel onhandig manoeuvreren van de witspeler, die alle tijd had maar zijn zetten ook binnen 10 seconden ging spelen, vond wit dan eindelijk de manier om de zwarte pionnen te vangen zonder er eentje te laten promoveren. Na ruim 100 zetten, 3-3.
Johan de Groot had in een scherpe Siciliaanse opening een pion gewonnen, maar deed een paar minder nauwkeurige zetten, waardoor zijn tegenstander tegenspel kreeg en de pion terugwon. Deze bleef sterk spelen hield het initiatief wat hem een pluspion opleverde die uiteindelijk beslissend bleek (hoewel er op één moment nog een moeilijk te vinden remisevariant in had gezeten), 4-3.
Eric Bies stond op het moment van beëindigen van Johan z’n partij minder en zou blij zijn geweest met remise. Hij kreeg natuurlijk op dat moment duidelijk te horen dat hij voor alles of niets moest gaan en zijn tegenstander kreeg te horen dat deze remise mocht aanbieden…dit deed hij overigens niet! Er was een hele kleine winstkans als de torens van het bord zouden verdwijnen. Na wat herhaling van zetten kwam deze mogelijkheid in de stelling en zijn tegenstander deed dit graag. Het resterende eindspel was waarschijnlijk nog steeds gelijk, maar in tijdnood achter het bord lopen dit soort eindspellen altijd anders. Eric kwam een pion voor en gaf deze enkele zetten later zomaar weer weg…onze teamleider liep even weg want die zag het niet meer zitten.
Vlak daarna bood Eric een ruil aan en bleven er ongelijke lopers met ieder nog twee pionnen op het bord. Hij had ingeschat dat zijn verbonden vrijpionnen een heel eind konden oprukken en daarentegen die van zijn tegenstander niet. Of het allemaal goed was weten we niet maar uiteindelijk kreeg Eric de volgende stelling op het bord: (zwart aan zet)
Wit dekt nu alles/houdt alles net tegen. Eric speelt nu een wachtzet 1….Lf5! (er zijn meerdere mogelijkheden) en nu is wit in zetdwang! Vervolg: 2.Kb1, Kd2+ 3.Ka1 Kc2 4.g6 b2+ (Nog sneller gaat: 4…Le6 5.g7 b2+ 6.Lxb2 cxb2#) 5.Lxb2 cxb2+ 6.Ka2 en wit gaf op, 4-4.
Het komt vaak genoeg voor dat de laatste partij die nog niet afgerond is de uiteindelijke beslissing van een wedstrijd brengt. En soms worden deze partijen dan ook nog eens in de laatste minuten en seconden beslist. Voor de meeste schakers is dit een onwenselijke hoofdrol. Slechts een enkeling haalt plezier uit zulke stressvolle momenten. De betere schaker of de betere stelling is dan meestal onderschikt aan wie er het beste zijn of haar zenuwen in bedwang kan houden.
Net als tegen onze vorige tegenstanders, ZZC1, was de laatste partij die van Eric Bies en zijn tegenstander de beslissende. Ondergetekende kreeg niet de indruk dat beide heren hier heel gelukkig van werden. Maar net als tegen ZZC1 bleef Eric ook hier weer koelbloedig en won uiteindelijk, Chapeau.
Hierdoor behoud DD1 zijn koppositie in de 1ste klasse (Poule B) en mag het zich op 24- mei in de slotronde (bij DBC) gaan opmaken om het kampioenschap en promotie naar Hoofdklasse.
Mitst ze het hoofd zo koel houden als Eric!
De detailuitslagen:| S.V. Rivierenland 2 | S.V. Doorn-Driebergen 1 | 4 | – | 4 | |
| 1. | Kampstra, G. (Gert)(1869) | Groot de, J.A. (Johan)(2035) | 1 | – | 0 |
| 2. | Kruimer, W.H.J. (Wim)(1861) | Bies, E. (Eric)(1989) | 0 | – | 1 |
| 3. | Kortekaas, T. (Tim)(1680) | Corneth, E. (Erik)(1937) | 0 | – | 1 |
| 4. | Garcia, J.A. (Jorge)(1701) | Bollaart, J.A.L. (Jeroen)(1903) | 1 | – | 0 |
| 5. | Braber den, H.J.A. (Henk)(1754) | Midde van, J.P. (Jon)(1897) | 0,5 | – | 0,5 |
| 6. | Rooij de, J.A. (Hans)(1706) | Huibers, A.A.J.M. (Arnoud)(1817) | 0 | – | 1 |
| 7. | Brandsma, P. (Peter)(1626) | Bosch van den, W. (Wim)(1743) | 0,5 | – | 0,5 |
| 8. | Driessen, B.H.G.M. (Ben)(1652) | Drie van, R. (Rik)(1907) | 1 | – | 0 |
