sv Doorn-Driebergen 1 wint ook van Houten 1

In een prachtige maar ook koude speelzaal in het oude centrum van Houten stond het eerste van Doorn-Driebergen klaar om de degens te kruisen met het eerste van Houten. Beide teams hadden afmeldingen en daar leek Houten meer last van te hebben.

Gerrit Jan Hoevers kreeg door wits iets te voorzichtige opzet in een onregelmatige opening het initiatief. Toen z’n tegenstander daarna een kleine combinatie over het hoofd zag stond hij een kwaliteit achter en had Gerrit Jan nog steeds het initiatief. Door ruil af te dwingen van zware stukken bereikte hij een duidelijk gewonnen eindspel dat wit zich niet meer liet bewijzen. Om half tien was het eerste punt binnen.

Helaas heb ik het score verloop verder niet goed in de gaten gehouden.
Rik van Drie was van het weekend weer opa geworden en was mogelijk nog niet toe aan deze wedstrijd en verloor z’n partij.

Jon van Midde speelde in zijn debuut voor DD tegen de teamcaptain. Hij kreeg de “Pirc” tegen zich en hij  plande een opzet met Le3 en Dd2. Maar zijn tegenstander begon snel met een pionopmars op de damevleugel. Het leek Jon  verstandig 0-0-0 achterwege te laten en eerst de aanval op de damevleugel op te vangen. De stelling was ingewikkeld geworden en Jon z’n tegenstander kon kennelijk geen goed plan vinden, hij dacht zo lang na , dat hij nog maar een paar minuten over had na 20 zetten…Een zet later kostte een grote fout hem een stuk en hij gaf meteen op.

Arnoud Huibers speelde met zwart een degelijk dame-gambiet. In het middenspel werden dames geruild en manoeuvreerden torens en paarden, loerend op wederzijdse pionnen. Wit gokte op een promoverende pion op de c-lijn, Arnoud moest een kwaliteit offeren maar kreeg drie pionnen in ruil. Het eindspel zag er grappig uit met 4 verbonden zwarte pionnen tegen een witte toren. Dat bleek voor wit niet te houden.

Eric Bies kon na de opening “zomaar” een pion oprapen door een penning die z’n tegenstander had gemist. Eric kon dit voordeel langzaam uitbouwen. Zijn stukken werkten goed samen en door de extra pion werd wit langzaam weggedrukt. Op het laatst kwamen er teveel dreigingen in de stelling en verloor wit veel materiaal en gaf op.

Jeroen Bollaart speelde aan bord 7 tegen een oude bekende van hem, Jan de Jonge. Jan is een tijd lang lid geweest van Paul Keres (waar Jeroen sinds 1998 lid is). Jeroen kwam goed uit de opening en had het grootste deel van de avond het idee dat hij de partij wel zou gaan winnen. Zoals algemeen bekend onder schakers (en mogelijk ook onder dammers) zijn weinig dingen zo moeilijk als het winnen van een gewonnen stelling. Jeroen gaf zelf aan dat hij verschillende belangrijke kansen miste; kwam volgens de computer een paar keer op ‘+2’ maar liet het net zo makkelijk weer ‘0.0’ worden. Ook in het toreneindspel miste Jeroen een belangrijke mogelijkheid en daarna verdedigde zijn tegenstander zich nauwkeurig. Het bleef bij remise.

Gert Legemaat kreeg direct een scherpe partij. Z’n tegenstander zette veel druk maar was nog niet helemaal ontwikkeld. Met veel moeite en hard nadenken doorstond Gert alle dreigingen. Ondertussen zat z’n tegenstander in tijdnood en kon Gert profiteren van de gaten in de zwarte opzet. Hij kreeg een mataanval en toen gaf z’n tegenstander op.

Erik Corneth mocht bij afwezigheid van Johan de Groot het eerste bord verdedigen. Na een scherpe opening was de stelling onduidelijk en moeilijk te beoordelen. Al snel kwam er een eindspel op het bord. Na diverse manoeuvres bleef er een eindspel met ongelijke lopers over waarbij Erik een pion achterstond. Hij dacht zelf dat dit eindspel te houden was, maar door een slechte zet gaf hij alles weg en verloor het eindspel.

De detailuitslagen:

(*) nog geen rating.