2008-2009

 

HET EERSTE ACHTTAL, SEIZOEN 2008-09

De eindstand in de 1e klasse B:

Rang Team Gesp. Winst Gelijk Verlies Punten Bordpnt.
 1 Rivierenland 1 9 9 0 0 18 50
 2 Woerden 1 9 8 0 1 16 49½
 3 Doorn-Driebergen 1 9 5 1 3 11 36½
 4 Nw. Amelisweerd 1 9 5 0 4 10 37½
 5 De Rode Loper 2 9 3 2 4 8 37½
 6 Paul Keres 5 9 3 1 5 7 30½
 7 Vianen 1 9 3 1 5 7 28½
 8 Gorinchem 1 9 2 2 5 6 34½
 9 GZZ 1 9 1 2 6 4 28
10 Kijk Uit 1 9 1 1 7 3 27½

De persoonlijke scores:

** één tegenstander zonder rating

Spelers Partijen Punten Gem. rating tegenstanders
 1. G. Legemaat 9 1928
 2. J. de Groot 9 1853
 3. G.J. Hoevers 9 4 1875
 4. R. Booij 6 1½ * 1816
 5. R. van Vuurde 8 5 1812
 6. W. de Boer 8 1780
 7. R. Stomphorst 8 1707
 8. J. Esmeijer 9 4 1679**
 J. van Ruler 2 ½ 1824
 E.J. Zwaan 3 1 1779
 J. Hellevoort 1 ½ 1702
* inclusief één reglementair punt

 

Zomeravondschaak tegen Vianen

Op 28 mei speelde het eerste achttal zijn laatste wedstrijd van het seizoen, thuis tegen Vianen 1. Er stond niets meer op het spel voor beide teams en het was misschien daarom dat we met vier remises begonnen. Rob van Vuurde opende de reeks. Toen zijn tegenstander remise aanbood in een zeer onoverzichtelijke stelling waarin nog veel mogelijk was, koos hij voor een rustig avondje. Dat voorbeeld werd prompt gevolgd door invaller Jan Hellevoort, die niet zo goed raad wist met de ietwat bizarre opening van de jeugdige Charlotte Moons. Nummer drie en vier moesten zich iets meer inspannen voor hun remise. Topscorer Ronald Stomphorst mocht de vredespijp pas roken (buiten op de stoep natuurlijk) nadat hij een koningsaanval langs de h-lijn had overleefd en Gerrit Jan Hoevers moest zich terugknokken nadat hij in de opening een pion had verspeeld.

Het was even schrikken voor de remiseschuivers toen daarna een nederlaag volgde. De tegenstander van Robert Booij offerde een kwaliteit tegen twee pionnen waarna zijn aanval doorsloeg. Het echte vechtschaak kwam van de hoogste twee borden. Johan de Groot kreeg een prachtige drukstelling, waarbij zijn tegenstander feitelijk met een toren minder speelde. Toen hij geforceerd probeerde hem via een lange rokade alsnog in het spel te betrekken was het binnen enkele zetten gedaan. Gert Legemaat had het aanzienlijk moeilijker totdat zijn tegenstander zich verslikte in zijn aanval en een toren verspeelde. Jan Esmeijer zorgde voor de winnende remise. Zijn loper-tegen-paardeindspel met een pion meer was niet te winnen, nadat hij eerder onnodig een tweede pluspion had teruggegeven. Al met al een krappe overwinning die ons op een derde plek doet eindigen. We zijn zo langzamerhand een vaste klant in de subtop geworden.

Doorn-Driebergen 1 Vianen 1 4½ – 3½
1. G. Legemaat 1902 H.van Dijk 1799 1 – 0
2. J. de Groot 1900 J. Jansen 1814 1 – 0
3. G.J. Hoevers 1870 A. Baas 1928 remise
4. R. Booij 1729 A. Post 1745 0 – 1
5. R. van Vuurde 1778 S. Bastiaans 1871 remise
6. J. Hellevoort 1581 C. Moons 1702 remise
7. R. Stomphorst 1789 E. van Aart 1631 remise
8. J. Esmeijer 1666 R. de Haas — remise

 

Fraaie winstpartijen tegen Nieuw Amelisweerd

De laatste uitwedstrijd, tegen Nieuw Amelisweerd in Utrecht, leverde een overtuigende overwinning op met veel spetterende aanvalspartijen van onze kant. Door deze uitslag is Doorn-Driebergen terug in de subtop, waar het natuurlijk ook thuis hoort.

Aanvankelijk ging de strijd gelijk op. Wim de Boer offerde in zijn geliefde, maar o zo gevaarlijke Siciliaanse draak een kwaliteit op c3, maar moest toezien hoe zijn tegenstander hem op de andere vleugel te vlug af was. Daarna speelde Rob van Vuurde een saaie remise in wat veel belovend de Barry Attack wordt genoemd. Dat onze topscorer Ronald Stomphorst de stand gelijk trok door zijn tegenstander vanuit de opening te overspelen wekte niemands verbazing.

We moesten daarna enige tijd wachten op nieuwe uitslagen, maar ons vervelen deden we niet. Alle borden stonden er gunstig voor en er viel van fraai aanvalsspel te genieten. Gert Legemaat was het eerste klaar. Hij joeg de zwarte koning van zijn tegenstander over het hele bord om hem uiteindelijk mat te zetten op g4. Kort daarop volgde Johan, die met een berekende aanval door het centrum de oud-Bunnik speler Paul Vennix op de knieën dwong. De koek was nog lang niet op. Jan Esmeijer viel aan langs de h-lijn en vond het mat op de onderste rij. Joost Zwaan, die zijn oude vorm weer helemaal terug heeft, ging zijn Franse tegenstander langs de g-lijn te lijf en sprokkelde zo een ruime bos hout bij elkaar. Ook als team hadden we de buit toen al binnen en het was daarom begrijpelijk dat Gerrit Jan Hoevers niet probeerde in zijn eindspel het onderste uit de kan te peuren.

Nieuw Amelisweerd 1 Doorn-Driebergen 1 2 – 6
1. E. de Vroome 2002 G. Legemaat 1890 0 – 1
2. P. Vennix 1885 J. de Groot 1935 0 – 1
3. T. Custers 1788 G.J. Hoevers 1886 remise
4. P. Boittin 1804 E.J. Zwaan 1721 0 – 1
5. H. Appelo 1773 R. van Vuurde 1754 remise
6. J. Kloppenborg 1748 W. de Boer 1751 1 – 0
7. H. Koren 1754 R. Stomphorst 1792 0 – 1
8. K. Noordewier 1506 J. Esmeijer 1679 0 – 1

 

Belangrijke winst in Oudewater

Tegen Kijk Uit, een kleine vereniging die dankzij een sterke bezetting aan de hoge borden in de eerste klasse speelt, pakten wij al snel een 2-0 voorsprong. De tegenstander van Jan Esmeijer hield aan een verkeerde afruil een geruïneerde pionnenstelling over en daar wist Jan wel raad mee. Kort daarop zag Ronald Stomphorst zijn koningsaanval langs de h-lijn bekroond met winst. Daarna haperde de puntenmachine echter. Rob van Vuurde liet zich met een kwaliteit meer tamelijk onnozel mat zetten, terwijl Jan van Ruler in een gesloten stelling een doorbraak van zijn tegenstander toeliet, die hem fataal werd.

De 2-2 stand zou lang blijven staan. We hielden rekening met een gelijkspel. Hoevers en De Boer hadden goede winstkansen, maar Legemaat en De Groot hadden het moeilijk. Gerrit Jan Hoevers was het eerste klaar. Hij had opnieuw succes met het b4-gambiet tegen de Siciliaan. Johan de Groot, die de hele partij onder druk had gestaan, redde het inderdaad niet. De hoop richtte zich nu vooral op Wim de Boer, die in een paardeneindspel twee pionnen voorstond. Zijn grootste tegenstander was de tijd. Uiteindelijk scoorde hij het punt met nog slechts zeventien seconden op de klok.

Daarmee was in ieder geval een gelijkspel binnen, maar er zat nog meer in. De sterke tegenstander van Gert Legemaat worstelde ook met de tijd. In een lopereindspel had hij een pion meer, maar hij overzag dat Gert zijn loper kon offeren om vrijbaan te creëren voor een pion. “Voor de hel weggesleept”, luidde Gerts bondige commentaar na afloop. Met deze broodnodige winst tegen een degradatiekandidaat lijkt het eersteklasserschap weer een jaar geprolongeerd.

Kijk Uit 1 Doorn-Driebergen 1 3 – 5
1. N. Luuring 2153 G. Legemaat 1890 0 – 1
2. E. Oosterlaken 1824 J. de Groot 1935 1 – 0
3. H. Treur 1808 G.J. Hoevers 1886 0 – 1
4. M. Ehrhardt 1876 J. van Ruler 1731 1 – 0
5. S. Oosterlaken 1744 R. van Vuurde 1754 1 – 0
6. P. Brouwer 1600 W. de Boer 1751 0 – 1
7. F. Brouwer 1639 R. Stomphorst 1792 0 – 1
8. J. de Goey 1536 J. Esmeijer 1679 0 – 1

 

Afgemaakt door de Acht van Gorcum

Op 26 februari ontvingen wij de op dat moment onderaan staande Gorcumse Schaakclub. Was het onderschatting of gewoon een off day? Hoe het ook zij de Acht van Gorcum lieten zich deze keer niet willoos naar de slachtbank leiden. Integendeel wij werden afgemaakt. Alleen Van Vuurde redde een halve eer.

Na ruim twee uur spelen stonden we al met 5½-½ achter. Onze vaste puntenleverancier Stomphorst ging nu het eerst voor de bijl; hij overzag een simpel vorkje. Daarna was het de beurt aan Hoevers, die een slechte opening niet meer te boven kwam. Het halfje van Van Vuurde wekte even de schijn dat er sprake was van een wedstrijd, maar prompt begon het nullen te regenen. Achtereenvolgens capituleerden De Groot (kon in de opening niet van een giftige pion afblijven), De Boer (ging in een moedige partij ten onder aan vijandelijk vuur op de open h-lijn) en Esmeijer (verslikte zich in een magneetcombinatie).

Aan twee borden werd de ongelijke strijd nog voortgezet. Booij speelde een boeiend eindspel waarin uiteindelijk hoop op pat als strohalm overbleef. Aan het eerste bord vocht Legemaat tegen een opgerukte pion op g6. Het abrupte einde kwam toen Gert mat in twee over het hoofd zag. Al met al geen beste beurt. Met één punt uit de laatste drie wedstrijden zijn we naar de onderkant van de middenmoot afgezakt.

Doorn-Driebergen 1 Gorcumse SC 1 ½ – 7½
1. G. Legemaat 1890 A.J. Else 1771 0 – 1
2. J. de Groot 1935 D.J. Morelis 1746 0 – 1
3. G.J. Hoevers 1886 G.L. Brand 1923 0 – 1
4. R. Booij 1746 R. Stienstra 1847 0 – 1
5. R. van Vuurde 1754 J.M. Karelse 1828 remise
6. W. de Boer 1751 Z. Cormehic 1735 0 – 1
7. R. Stomphorst 1792 R.P. Kruis 1825 0 – 1
8. J. Esmeijer 1679 M. de Jonge 1629 0 – 1

 

Handhaving in de middenmoot

De uitwedstrijd tegen GZZ 1 (Goede Zetten Zat) was evenals vorig jaar spannend en eindigde uiteindelijk in een verdiend gelijkspel, hoewel er misschien iets meer in gezeten had. Legemaat had aan bord 1 met wit in een Slavische partij de overhand, maar toen in de loop van het middenspel de zware stukken over het bord vlogen bleken de kansen in evenwicht, remise. De Groot won met zwart een pion in de opening en wist de tegenkansen voor wit te pareren; toen de vrije d-pion ging lopen was het snel gedaan met wit. Hoevers speelde het gambiet met b4 tegen het Siciliaans en hield daar een mooie aanvalsstelling aan over die in de tijdnoodfase doorsloeg in zijn voordeel.

Minder goed verging het onze middenborden. Booij raakte in het Schots in de problemen en kwam die niet meer te boven. Invaller Zwaan stond aanvankelijk goed maar trok in de beslissende slotfase toch weer aan het kortste eind. Aan bord 6 had De Boer een wat gedrukte stelling, die hij in het eindspel uiteindelijk niet meer kon houden. Topscorer Stomphorst was ook vanavond niet te houden en haalde het volle punt binnen. Esmeijer tenslotte wist in een onoverzichtelijke stelling aan het eind een aanval te houden die wit alleen maar wist te pareren door zetherhaling af te dwingen, remise dus en een gelijk spel. Daarmee staat het eerste achttal met 5 punten uit 5 wedstrijden in de middenmoot.

GZZ 1 Doorn-Driebergen 1 4 – 4
1. J.M. v.d. Boogaart 1888 G. Legemaat 1890 remise
2. W. van ’t Klooster 1869 J. de Groot 1935 0 – 1
3. P. Gentenaar 1853 G.J. Hoevers 1886 0 – 1
4. P. Hoogakker 1730 R.E. Booij 1746 1 – 0
5. D. de Dreu 1839 E.J. Zwaan 1721 1 – 0
6. B. Weegenaar 1837 W. de Boer 1751 1 – 0
7. P. Timmerman 1598 R. Stomphorst 1792 0 – 1
8. J. Ackerman 1705 J. Esmeijer 1679 remise

 

Ontnuchtering tegen Rivierenland

In de thuiswedstrijd tegen de gedoodverfde kampioen Rivierenland ging het lange tijd gelijk op. Toch zouden we enigszins ongelukkig aan het kortste eind trekken. De fusieclub uit de Betuwe bleek vooral in de breedte sterker, wat zich uitte in drie punten aan de laagste borden.

De eerste twee uur konden we ze goed bijhouden. Johan de Groot was het eerste klaar. Herstellende van een zware wortelbehandeling kwam een vroege remise hem wel gelegen. Daarna volgden winst en verlies elkaar op. Jan Esmeijer gaf plompverloren een stuk weg en kon opgeven. Rob van Vuurde had in de opening zijn tegenstander de mogelijkheid om te rokeren ontnomen, waarna een open e-lijn voldoende bleek voor een winnende koningsaanval. Vervolgens voegde Gert Legemaat nog een half puntje toe aan de gelijke stand. Hij was vanaf het begin door zijn tegenstander in de verdediging gedrukt, maar deze zag er op een gegeven moment geen brood meer in.

De tussenstand bleef lang op het afwezige scorebord staan. We mochten hopen op een gelijkspel, want Robert Booij en Wim de Boer hadden duidelijk winstkansen, terwijl Joost Zwaan en Gerrit Jan Hoevers het moeilijk hadden. Joost was een stuk achtergeraakt en vocht tegen de bierkaai. Gerrit Jan zat opgescheept met een lelijk gepend paard op de onderste rij. Zijn tegenstander bracht via een knap stukoffer een pion naar de zevende rij waarna er een einde kwam aan het lijden van het dier en zijn baas.

Intussen streden Wim en Robert dapper door. Wim stond een pion voor maar de stelling was gesloten. Een remiseaanbod wees hij met het oog op de stand af om vervolgens in vliegende tijdnood kopje onder te gaan. Heel spijtig. Robert Booij was dichter bij de winst. Er was op een gegeven moment zelfs een direct winnende combinatie mogelijk door een dreiging op de onderste rij. Robert zag het echter niet en ging met één oog op de klok akkoord met het remiseaanbod van zijn tegenstander. Zo werd het toch nog een grote nederlaag.

Doorn-Driebergen 1 Rivierenland 1 2½ – 5½
1. G. Legemaat 1862 E. Aalten 2053 remise
2. J. de Groot 1930 P. Willemsen 2038 remise
3. G.J. Hoevers 1904 H. Mulder 1991 0 – 1
4. R. Booij 1755 R. Disselhoff 1908 remise
5. R. van Vuurde 1716 W. Mulder 1749 1 – 0
6. W. de Boer 1772 W. Kruimer 1891 0 – 1
7. E.J. Zwaan 1711 B. Driessen 1695 0 – 1
8. J. Esmeijer 1688 J. Straaten 1884 0 – 1

 

Verrassende winst op Paul Keres 5

Met enige schroom reisde het eerste achttal 10 december af naar het oude hart van de stad Utrecht. Tegenstander Paul Keres 5 was het seizoen met twee overwinningen begonnen. Tot onze verbazing keerden we aan het eind van de avond met een even gemakkelijke als onverwachte overwinning huiswaarts.

Het begin was behoedzaam met twee remises. Johan de Groot zag de ruilvariant van het Frans op het bord verschijnen, dus toen wist hij het al. En de pluspion van Jan Ruler, verkregen met ragfijn positiespel, bleek niet genoeg voor de winst. Maar eenmaal warmgedraaid gingen we punten scoren. De tegenstander van Gert Legemaat offerde een stuk in de verwachting dat hij er een toren voor terug kreeg. Toen dat niet het geval bleek te zijn voerde hij een verloren strijd. Intussen had Gerrit Jan Hoevers het zijn tegenstander dermate moeilijk gemaakt dat deze in barre tijdnood en geconfronteerd met een veel te complexe stelling volledig aan lager wal geraakte.

Even leek Paul Keres terug in de wedstrijd te komen. Wim de Boer was ergens onder weg een stuk kwijt geraakt en besloot het gevecht tegen de bierkaai te staken. En Rob van Vuurde tastte in het eindspel mis waardoor hij ondanks een pluspion met remise genoegen moest nemen. Maar toen was het toch echt gedaan met de oude meester. De laatste twee punten waren voor ons. Ronald Stomphorst stond al geruime tijd gewonnen, maar had een probleem met zijn digitale vlag die op vallen stond. Als koelste kikker in de plas bewees Ronald weer eens dat hij met die druk uitstekend om kan gaan. Daarmee was de overwinning binnen, maar dat weerhield Jan Esmeijer er niet van nog voor een pikante toegift te zorgen. In een voor hem ongunstig eindspel bood hij de opgerukte koning van zijn tegenstander een dodelijk vergiftigde pion aan. Toen deze toehapte volgde mat in één.

Paul Keres 5 Doorn-Driebergen 1 2½ – 5½
1. J. Bollaart 1817 G. Legemaat 1862 0 – 1
2. Y. Gerritse 1657 J. de Groot 1930 remise
3. M. Wallace 1827 G.J. Hoevers 1904 0 – 1
4. P.G.H. vd Belt 1778 W. de Boer 1772 1 – 0
5. F. Heinen 1785 R. van Vuurde 1716 remise
6. J. de Jonge 1772 J. van Ruler 1733 remise
7. M.R.M. vd Meer 1727 R. Stomphorst 1757 0 – 1
8. A. Veltman 1688 J. Esmeijer 1688 0 – 1

 

Gelukkige overwinning op de Rode Loper

Onze tegenstander in de eerste thuiswedstrijd van het nieuwe seizoen was het team waartegen we vorig jaar als laatste aantraden, De Rode Loper 2. Toen wonnen we met 4½-3½, nu scoorden we een puntje meer. Nu ja scoren, we kregen een extra punt in de schoot geworpen doordat er slechts zeven Rode Lopermannen de weg naar Driebergen wisten te vinden. Dat viel trouwens nog alleszins mee, want lange tijd zag het ernaar uit dat maar twee Utrechtenaren achter de borden zouden plaatsnemen. De rest bleek verdwaald.

Geruggesteund met een punt voorsprong en luttele minuten meer op de klok gingen we voortvarend van start. Na twee uur spelen stond er een riante tussenstand van 4-1 op het scorebord. Het zat ons niet tegen. Vooral Rob van Vuurde en Gert Legemaat kregen de nodige medewerking van hun tegenstander. De een sprong te nonchalant met zijn materiaal om en de ander vergaloppeerde zich in zijn aanval. Daar stond tegenover dat Ronald Stomphorst op even fraaie als meedogenloze wijze Nico van Harten, toch half een DD-er, op een mataanval trakteerde. Het enige verliespunt moest Gerrit Jan Hoevers incasseren. Hij verloor een pion en tot zijn eigen verrassing trok zijn tegenstander daar het meeste profijt van.

Nog een half punt was nodig voor de overwinning. En dat zou er komen! Johan de Groot stond dik op winst in een dame-eindspel met een plusloper, terwijl de partijen van Wim de Boer en Jan Esmeijer voor potremise doorgingen. Maar wat duurde dat nog lang! Pas tegen twaalf uur viel de beslissing, waarbij Jan, die eigenlijk de hele partij gedomineerd had, zich toch nog in een paardeneindspel liet verschalken.

Doorn-Driebergen 1 De Rode Loper 2 5½ – 2½
1. G. Legemaat 1862 H. Bernink 1822 1 – 0
2. J. de Groot 1930 T. Können 1885 1 – 0
3. G.J. Hoevers 1904 K. Volkers 1742 0 – 1
4. R. Booij 1755 n.o. 1 – 0
5. R. van Vuurde 1716 J. Kamminga 1852 1 – 0
6. W. de Boer 1772 J. Heesen 1801 remise
7. R. Stomphorst 1757 N. van Harten 1650 1 – 0
8. J. Esmeijer 1688 R. Attinger 1663 0 – 1

 

Woerden opnieuw te sterk

In de eerste ronde moest Doorn-Driebergen 1 net als vorig jaar aantreden tegen Woerden 1. Toen verloren we met 4½-3½, nu scoorden we zelfs nog een half puntje minder. Woerden lijkt vooral in de breedte sterker geworden.

De wedstrijd begon goed. We stonden lange tijd met 1-0 voor dankzij Van Vuurde die de Pirc van zijn tegenstander beantwoordde met een vernietigende koningsaanval. Pas een paar uur later werd er opnieuw gescoord, maar toen begon het dan ook punten te regenen. Helaas vingen de tegenstanders de meeste op. Hoevers redde het niet in een toreneindspel met twee pionnen minder. En De Boer zag zijn Siciliaanse draak sneven toen die, nog nahijgend van een verschrikkelijke tijdnood, op een verschrikkelijke manier blunderde.

Gelukkig bracht Stomphorst de stand vrijwel meteen weer in evenwicht. Hij rolde zijn tegenstander geleidelijk op, haalde een tweede dame en mocht vervolgens ook nog het mat voltrekken. De Groot continueerde de gelijke stand door vrede te sluiten met zijn tegenstander die hem lange tijd onder druk had gehouden. Daarna ging het echter mis. De tegenstander van Esmeijer had een kwaliteit geofferd in ruil voor twee sterke vrijpionnen, waarna hij gedecideerd naar winst afwikkelde. Vervolgens moest ook Booij, die in tijdnood had misgegrepen, capituleren in een lopereindspel. Daarmee stond de nederlaag vast. Als in een epiloog mocht Legemaat nog even demonstreren dat een toreneindspel met twee tegen drie pionnen, die tegenover elkaar staan, theoretisch remise is. Hij kweet zich voortreffelijk van die taak.

Woerden 1 Doorn-Driebergen 1 5 – 3
1. M. Schroer 2044 G. Legemaat 1862 remise
2. J. Wiering 1959 J. de Groot 1930 remise
3. E. van Esterik 2015 G.J. Hoevers 1904 1 – 0
4. J. Reed 1850 R. Booij 1755 1 – 0
5. C. Schoor 1891 R. van Vuurde 1716 0 – 1
6. H. de Heer 1851 W. de Boer 1772 1 – 0
7. C. de Leeuw 1833 R. Stomphorst 1757 0 – 1
8. J. Hoosbeek 1823 J. Esmeijer 1688 1 – 0

 

 

Reacties zijn gesloten.