2015-2016


HET EERSTE ACHTTAL, SEIZOEN 2015-2016

De eindstand in de 1e klasse B:

Rang Team Gesp. Winst Gelijk Verlies Punten Bordpnt.
 1  En Passant 2 9 8 0 1 16 47½
 2  De Rode Loper 1 9 7 0 2 14 45½
 3  BSG 3 9 7 0 2 14 44½
 4  Barneveld 1 9 7 0 2 14 44½
 5  Doorn-Driebergen 1 9 6 0 3 12 42
 6  Laren 1 9 4 0 5 8 36
 7  Rivierenland 2 9 2 1 6 5 28½
 8  Vegtlust 1 9 2 0 7 4 33
 9  De Giesse en Linge 2 9 1 1 7 3 23
10  Utrecht 3 9 0 0 9 0 15½
               

De persoonlijke scores:

Spelers Partijen Punten
 Rik van Drie 8
 Ronald Stomphorst 9
 Peter Egelie 9
 Johan de Groot 8 5
 Gert Legemaat 9 5
 Gerrit Jan Hoevers 7 4
 Rob van Vuurde 9 4
 Joost Zwaan 6
 Herman Schreuder 1 1
 Jan van Ruler 3 1
 Geert Roelof van der Ploeg 1 0
 Jos Derksen 1 0

Met een goed gevoel de zomer in

De laatste thuiswedstrijd dit seizoen mocht ons eerste team in Bunschoten spelen. Binnen de SGS was namelijk besloten om een centrale eindronde in onze klasse te spelen en En Passant wilde dit wel organiseren. Voor ons stond er weinig op het spel: in theorie konden we nog derde worden maar bij normale uitslagen van de andere teams zat er weinig anders in dan een vijfde plek. Zonder Johan de Groot en Gerrit Jan Hoevers maar met Meinko Ronner en Herman Schreuder gingen we naar Bunschoten.
De tegenstander van Rik van Drie had zich op het laatst afgemeld en ze konden geen invaller meer regelen. We begonnen dus met een voorsprong: 1-0.
Na een half uur was de tegenstander van Joost Zwaan er nog niet. Men vroeg zich af of hij per ongeluk naar Driebergen was gereden. We zullen het nooit weten: hij kwam niet. Na een uur stond het dus 2-0.
Ronald Stomphorst stond na een half uur erg goed: een hoop geruild en het loperpaar. Hij besloot om zich vol te richten op de zwakke koning van de tegenstander door een pionnenopmars op de damevleugel. Hij ruilde echter te veel en liet de stelling vervlakken. Gelukkig wist hij nog een verrassing uit de hoge hoed te toveren, kwam twee pionnen voor en won: 3-0.

Gert Legemaat kwam met een lichte plus uit de opening met het centrum bezet en twee goed geposteerde torens. Ongetwijfeld is het nog theorie. Daarna werd de kleine plus een grote plus. In een op het oog betere stelling gooide hij zijn koningsvleugel open en ging vol op de aanval. Johan zou er trots op zijn. Maar vervolgens begon Gert een beetje te rommelen met zijn dame: van f3 naar e3 naar e2. Zijn tegenstander deed een vreemde zet waardoor Gert veel tijd gebruikte. Uiteindelijk deed hij een zet die ik in eerste instantie ook zou willen spelen maar me erg gevaarlijk leek. Maar hoe langer ik naar de stelling keek, hoe beter ik hem vond voor Gert. Hij kwam een volle toren voor en zijn tegenstander….. speelde nog even door. Kort daarna stond het uiteraard toch 4-0.
Herman Schreuder had na een half uur een licht plusje. Ze rokeerden ongelijk: de belofte voor spektakel. Inderdaad, Herman begon met een veelbelovende aanval. Maar die hoefde hij niet door te zetten: hij kreeg van zijn tegenstander een paard cadeau en won: 5-0.
Rob van Vuurde had na een half uur een kleine plus: een halfopen torenlijn en de betere loper.Hij kon een pion winnen en deed dat ook in 2e instantie. Toen ik even later echter weer kwam kijken stond hij wat minder. Zijn tegenstander ging echter met een remiseaanbod akkoord: 5½ – ½.

Peter Egelie had een rommelige stelling, maar dat is ie wel gewend. Hij kreeg het loperpaar, een geïsoleerde dubbelpion en een open koningsvleugel. Vervolgens kon zijn tegenstander het echter niet doordrukken en stond Peter dus opeens twee pionnen voor in een goede stelling. Dat was voldoende voor de winst: 6½ – ½.
Meinko Ronner mocht tegen degene die normaal gesproken bij hen aan het eerste bord speelt maar nu was doorgeschoven. Hij kwam met licht ruimtegebrek uit de opening maar speelde zeer gedegen naar een minstens gelijkwaardige stelling. Hij wist zijn zwakke pion te versterken maar kreeg daardoor wel een sterke vrijpion tegen en kwam daardoor onder druk te staan. Zijn tegenstander kon een pion winnen maar besloot de druk nog meer op te voeren, won een stuk en…… gaf door goed gerommel van Meinko het stuk weer terug. Meinko kon het toch niet redden en de eindstand werd 6½ – 1½.

Na afloop bleek dat we inderdaad 5e waren geworden. De andere wedstrijden waren volgens verwachting beëindigd.

Doorn-Driebergen 1 De Giessen en Linge 2 6½ – 1½
1. Rik van Drie 1913 * NO * 1 – 0
2. Gert Legemaat 1993 Louis Rutgers 1747 1 – 0
3. Meinko Ronner 1666 Hans Karelse 1764 0 – 1
4. Rob van Vuurde 1714 Andre van Wingerden 1694 remise
5. Joost Zwaan 1687 * NO * 1 – 0
6. Ronald Stomphorst 1764 Marcel van Wingerden 1584 1 – 0
7. Peter Egelie 1730 Bert van Hees 1535 1 – 0
8. Herman Schreuder — Bert van Geldere 1457 1 – 0

Sterk BSG maakt einde aan zegereeks eerste achttal

Het hoge woord moet er maar direct uit: BSG was sterker. De vooruit gespeelde partij van Rob Van Vuurde, remise, gaf nog de illusie van een open strijd. Dit werd bevestigd door de remise, herhaling van zetten, die Gerrit Jan Hoevers Bert Kieboom afdwong; Kieboom die in het Utrechtse van 50 jaar geleden een grote naam had die hij nog steeds eer aandoet. Ja we kwamen zelfs op voorsprong toen Ronald Stomphorst in een vreugdeloze positie een toren kon pakken; de dekking was maar schijn vanwege een simpel mat op de onderste lijn. Maar toen werden onze koppen gerold, rustig, zonder overhaasting.

Het Evansgambiet van Johan de Groot bezorgt de ander meestal paniek maar nu was het Johan die verrast werd met ongebruikelijk tegenspel. Het initiatief voor de wederzijdse koningsaanvallen lag nu niet bij hem en dit werd hem in tijdnood fataal. Gert Legemaat werd in een zeer benauwde positie gebracht en net toen hij zich als een boeienkoning los leek te wurmen was daar een matgrapje dat hem een pion en de partij kostte. Boeiend was ook de strijd van Rik van Drie, positioneel met altijd met dreiging van een tactische ontknoping. Het eind was een mix: een ingesloten loper die zelfs met tactiek niet meer te redden was.

Joost Zwaan belandde in een T plus P eindspel met een pion minder. Dat laatste was minder erg dan zijn pionnenstelling vol gaten. De ander wikkelde langzaam maar zeker af naar een pionneneindspel waarin de trage K niet overal tegelijk kon zijn om gaten te dichten en doorbraken te verhinderen. Als laatste ging ook Peter Egelie ten onder. Hij had een kwaliteit moeten offeren en ging als een straatvechter te keer op zoek naar een compenserende aanval maar de ander hield het hoofd koel en gaf deze branie een lesje hoe je iemand mat zet.

BSG 3 Doorn-Driebergen 1 6 – 2
1. Sjoerd Drent 1973 Johan de Groot 1969 1 – 0
2. Timon Brouwer 1922 Gert Legemaat 1981 1 – 0
3. Iskander Schrijvers 1937 Rik van Drie 1867 1 – 0
4. Bert Kieboom 1937 Gerrit Jan Hoevers 1833 remise
5. Florian Wagener 1876 Joost Zwaan 1684 1 – 0
6. Rob Disselhoff 1796 Rob van Vuurde 1726 remise
7. Rob Tijssens 1768 Peter Egelie 1715 1 – 0
8. Rob van Swinderen 1745 Ronald Stomphorst 1745 0 – 1

De zegereeks duurt voort

Ons eerste is momenteel niet te kloppen. Het in degradatienood verkerende Vegtlust 1 was in volle oorlogssterkte naar Driebergen afgereisd: drie man boven de 1900 en slechts één onder de 1700. Het mocht niet baten. Weer werd een tegenstander met grote cijfers naar huis gestuurd.

Het begon meteen voorspoedig. Ronald Stomphorst boekte een vlotte overwinning nadat hij met zijn lichte stukken de damevleugel van zijn tegenstander was binnengedrongen. Kort daarna sloeg Johan de Groot aan het eerste bord toe. Goed uit de opening gekomen leefde zijn Friese paardenkoppel zich uit in de witte gelederen. Rob van Vuurde voegde er enige tijd later een halfje aan toe. In een toreneindspel was een pluspion aan de rand niet genoeg om op winst te spelen. We liepen uit naar 3½ punt want ook Rik van Drie won zijn partij. Zijn tegenstander was een half uur te laat gearriveerd, maar dat was volgens hem geen enkel probleem want hij had nog nooit op de klok verloren. Dat zal hij na deze partij niet meer kunnen zeggen. In slechte stelling moest hij herhaaldelijk zijn zetten bedenken met nog slechts tien seconden op de klok. Toen dat een keer misging stond hij al verloren.

Helemaal gerust waren we er nog niet op, want aan de overgebleven borden hadden we het moeilijk. Het winnende punt kwam uit de lucht vallen, het belandde op het bord van Joost Zwaan. Hij stond een kwaliteit achter en zijn tegenstander dreigde met zijn a-pion door te lopen. Toen hij een penning over het hoofd zag wat hem een toren kostte gaf hij pardoes op zonder te kijken of zijn a-pion alsnog kon doorlopen. Zijn teamgenoten waren not amused. De vechtlust zonk onze gasten in de schoenen. Peter Egelie kwam op de hem vertrouwde wijze uit het niets tot een dodelijke aanval. Deze keer zette hij de vijandelijke koning op het midden van het bord mat. Dat Gert Legemaat het niet redde tegen zijn tegenstander met 2100-plus kondigde zich al enige tijd aan. Gerts loper stond op g5 lange tijd buiten spel en zijn dame had slechts een bescheiden verdedigende rol. Daarentegen wist Gerrit Jan Hoevers zich weer eens knap te verdedigen in een toreneindspel dat menige toeschouwer al voor hem had afgeschreven.

Doorn-Driebergen 1 Vegtlust 1 6 – 2
1. Johan de Groot 1969 Gerrit Harmsen 1987 1 – 0
2. Gert Legemaat 1981 Paul Bekkers 2120 0 – 1
3. Rik van Drie 1848 Pieter van den Oord 1985 1 – 0
4. Gerrit Jan Hoevers 1833 Maarten Post 1807 remise
5. Joost Zwaan 1684 Erik van Dijk — 1 – 0
6. Rob van Vuurde 1726 Adriaan Fournier 1697 remise
7. Peter Egelie 1715 Rico van der Pol 1751 1 – 0
8. Ronald Stomphorst 1745 Andre Lindenbergh 1714 1 – 0

Vierde overwinning op rij

In de zesde ronde van de externe competitie stond er voor ons een thuiswedstrijd tegen Utrecht 3 op het programma. Utrecht 3 stond na 5 ronden stijf onderaan met 0 punten uit 5 wedstrijden. Op voorhand leek het dus een gemakkelijke wedstrijd te gaan worden temeer daar Utrecht 3 regelmatig problemen heeft om een volledig achttal op de been te brengen. Ook tegen ons bleek dat niet te gaan lukken. Bij aanvang van de wedstrijd hadden 5 Doorn-Driebergenaren een tegenstander. Zo rond een uur of 8 waren ook de 3de en 6de bordspeler van Utrecht gearriveerd, maar bord 2 bleef, zoals bij aanvang al aangekondigd, leeg. Legemaat kreeg daarmee dus de overwinning al op voorhand in de schoot geworpen.
Op de meeste borden wisten de Doorn-Driebergenaren langzaam maar zeker het initiatief naar zich toe te trekken en een grote overwinning tekende zich al snel af.
Ronald Stomphorst trok de eerste vis op het droge. Met wit zette hij zijn tegenstander in een Siciliaanse partij flink onder druk. Nadat hij zijn tegenstander helemaal had ingesnoerd kwam hij met groot materiaal over de d-lijn binnen en was het pleit snel beslecht.
Peter Egelie won al snel een stuk voor 2 pionnen en won er even later nog een pionnetje bij. Dat baarde enige zorgen, want Peter is meestal op zijn best als hij slecht staat. Deze keer bleek hij ook met een goede stelling prima raad te weten en won zijn partij.

Ook Rik van Drie liet een vol punt aantekenen: met zwart kreeg hij zijn favoriete Ben-Oni opening op het bord waar hij doorgaans prima mee uit de voeten kan (zoals ikzelf (GL) recentelijk nog heb mogen ervaren). Dat demonstreerde hij ook in deze partij.
Johan de Groot had inmiddels een remiseaanbod gekregen en geaccepteerd. In een Grünfeld kwam hij met zwart nooit in de problemen, zijn stelling bood echter ook nauwelijks perspectief om op winst te spelen.
Aan bord 6 begon zich inmiddels een klein drama af te tekenen. Rob van Vuurde had een superieure stelling opgebouwd en het binnenhalen van de winst leek slechts nog een kwestie van tijd. Rob zou er zeer mee gebaat zijn als zijn tegenstanders gewoon opgeven als ze verloren staan: het afmaken van gewonnen stellingen is immers niet zijn ‘fort’ (een week eerder had hij Johan de groot nog laten ontsnappen in een voor Rob gewonnen positie). Nadat Rob een pion had gewonnen bracht zijn tegenstander zijn a-pion in stelling die plotseling vrije doorgang naar de overkant kreeg. Rob wist de dreigingen niet voldoende te pareren en toen de torens van zijn tegenstander open lijnen gingen bezetten en even later op de 7de rij (vanuit zwarts perspectief) binnenkwamen ging het helemaal mis. Een kwestie van jammer, maar helaas, uithuilen en volgende week weer opnieuw beginnen in een nieuwe partij.

Joost Zwaan was aan bord 5 geposteerd en speelde met zwart de Löwenthal Siciliaan, zoals hij dat meestal doet als zijn tegenstander met 1.e4 opent. Joost kreeg een florissante stelling en won een pion. Ergens in het middenspel ging er echter iets mis waardoor hij even aan de noodrem moest trekken en het pionnetje weer moest teruggeven. Dat was prettig voor de neutrale toeschouwer want er resteerde een interessant eindspel wat veel bekijks trok. Joost bezorgde zichzelf een mooi verjaardagscadeau (84!) door het eindspel met vaste hand naar winst te voeren en de 5de winstpartij voor ons te laten aantekenen.
Gerrit Jan Hoevers was toen als enige nog bezig. Dat lag vooral aan zijn tegenstander die nog veel geloof en hoop putte uit een stelling die door menig ander al lang zou zijn opgegeven. Dat je nooit te vroeg moet opgeven was aan bord 6 al gedemonstreerd, maar er zijn stellingen waar zelfs de meest fantasierijke optimist geen chocola meer van kan maken. Dit was dus zo’n stelling. Het was dan ook geen verrassing dat Gerrit Jans tegenstander uiteindelijk het bijltje er bij neergooide. De 6,5-1,5 overwinning was daarmee een feit, de derde plaats in de competitie blijft in het vizier.

Doorn-Driebergen 1 Utrecht 3 6½ – 1½
1. Johan de Groot 1969 Evert de Graaf 1948 remise
2. Gert Legemaat 1981 * NO * 1 – 0
3. Rik van Drie 1848 Johan Voskuil 1797 1 – 0
4. Gerrit Jan Hoevers 1833 Theo Paijmans 1610 1 – 0
5. Joost Zwaan 1684 Hans Meyer 1429 1 – 0
6. Rob van Vuurde 1726 Hans van Lent 1732 0 – 1
7. Peter Egelie 1715 Maurice Diederen 1285 1 – 0
8. Ronald Stomphorst 1745 Hidde Bok 1441 1 – 0

Gemakkelijke overwinning in Buren

Vol zelfvertrouwen begaven we ons 2 februari op weg naar de Betuwe. Een deel van ons nam de snelweg een ander deel het veer bij Wijk. Voor de uitslag maakte het niet uit. Alle auto’s keerden vol punten huiswaarts.

Rik van Drie was het eerste klaar. Zijn tegenstander speelde dan ook veel te snel. Een kwalschijnoffer leverde Rik een pion op en dat bleek voldoende. Joost Zwaan deelde het punt in een partij die ondanks een pionoffer van zijn opponent niet uit balans is geweest. Daarna kwamen we pas goed los. De tegenstander van Ronald Stomphorst pakte per ongeluk het verkeerde stuk en kwam verloren te staan. Johan de Groot maakte het vanuit zijn geliefde Evans-gambiet zo complex dat zijn tegenstander het spoor bijster raakte. En Gert Legemaat kreeg gewoon een volle toren cadeau. Het stond 4½-½, de winst was binnen.

De puntenmachine haperde even toen Rob van Vuurde in een lastig dame-eindspel blij mocht wezen met remise. Maar Gerrit Jan Hoevers pakte de draad weer op. Hij had in de opening de d4 pion cadeau gekregen, waarna hij de druk op zijn tegenstander geleidelijk opvoerde totdat die eronder bezweek. Tenslotte werd de eer van de Buren toch nog gered. Peter moest het hoofd buigen voor een sterk loperpaar.

Dit was de derde overwinning op rij. De volgende tegenstander is Utrecht 3, het kwakkelende team van Jon van Midde.

Rivierenland 2 Doorn-Driebergen 1 2 – 6
1. Henk den Braber 1791 Johan de Groot 1969 0 – 1
2. Aat Liefbroer 1771 Gert Legemaat 1981 0 – 1
3. Jorge Garcia 1761 Rik van Drie 1867 0 – 1
4. Ben Driessen 1693 Gerrit Jan Hoevers 1833 0 – 1
5. Hans de Rooij 1673 Peter Egelie 1715 1 – 0
6. Peter Brandsma 1691 Rob van Vuurde 1726 remise
7. Freek Veldmeijer 1640 Joost Zwaan 1684 remise
8. Menno Bijmolt 1559 Ronald Stomphorst 1745 0 – 1

De weg voert verder omhoog

Nadat we de vermoedelijk sterkste drie tegenstanders gehad hadden hebben we tegen Laren 1 onze mars naar de (sub)top voortgezet. De degradatiezorgen van de laatste jaren hebben we van ons afgeschud.

Beide teams hadden enkele invallers. De schakers van de Gooise matras hadden dat opgelost met een tactische opstelling aan het eerste bord. Bij ons namen de twee invallers, Jan van Ruler en Jos Derksen, keurig plaats achter de laatste borden. Helaas lukte het hen niet een (half) puntje bij te dragen.

We begonnen met een nederlaag. Jan van Ruler had een pion geofferd om onder de druk van zijn tegenstander uit te komen, maar die pion werd hem in het eindspel fataal. Daarna volgden twee remises. Rob van Vuurde zag zich na 13 zetten opgezadeld met drie dubbelpionnen, maar zijn tegenstander wist daar niet van te profiteren. Ronald Stomphorst scoorde een solide remise in een partij zonder oplopende spanningen. Het was aan Rik van Drie om op fraaie wijze de 2-2 op het bord te brengen. Zijn vrijpion profiteerde van een gevaarlijke penning op de onderste rij met matdreigingen. Na een afwikkeling kon de pion doorlopen.

Intussen waren de vooruitzichten aan de andere borden bepaald niet gunstig. Alleen Johan de Groot stond goed, de andere drie hadden het moeilijk. Jos Derksen redde het inderdaad niet met een vrijpion minder in het eindspel. Maar daarna kantelde de wedstrijd. Peter Egelie creëerde net als de vorige keer uit het niets en met twee pionnen minder een dodelijke koningsaanval langs de h- en g-lijn. Daarna kreeg Gert Legemaat van zijn sterke tegenstander in wellicht verloren stelling een kwaliteit cadeau, waarna hij er kordaat een einde aan maakte. Tenslotte deed Johan in een loper-paard eindspel met een pion meer wat van hem verwacht werd.

Doorn-Driebergen 1 Laren 1 5 – 3
1. Johan de Groot 1975 J. van der Wal 1588 1 – 0
2. Gert Legemaat 1979 Hans Wijnand 2030 1 – 0
3. Rik van Drie 1848 R. F. de Vries 1789 1 – 0
4. Rob van Vuurde 1723 Willem-Jan de Wit 1810 remise
5. Peter Egelie 1701 Piet Hein Koning 1734 1 – 0
6. Ronald Stomphorst 1758 Paul Voortman 1685 remise
7. Jan van Ruler 1627 Michel Tobar 1650 0 – 1
8. Jos Derksen 1610 Jordan van Wijk 1679 0 – 1

Geen enkele nul gelegd in Barneveld

Zo langzamerhand beginnen wij een Angstgegner te worden voor Barneveld. Hoewel ze elk jaar boven ons eindigen winnen ze niet van ons. Vorig jaar een gelijkspel nu net als twee jaar geleden een nederlaag. Onze tactiek was dan ook ijzersterk: remise spelen tegen de hoge ratings en winnen van de lage. We keerden zonder verliespartij terug naar huis.

Invaller Jan van Ruler zorgde voor een vroege voorsprong. Zijn jeugdige tegenstander verhaspelde de Koningsindiër en dat kwam hem duur te staan. Daarna volgden twee remises van Rik van Drie en Gert Legemaat. In de partij van Rik is het evenwicht nooit verstoord geweest, Gert kende tegen de Barnevelder met de hoogste rating wel enkele benauwde momenten maar kwam toch niet echt in gevaar.

Daarna vergrootte Rob van Vuurde de voorsprong naar 3-1 in een partij met veel fouten aan beide kanten. Dieptepunt was een stukoffer van Rob waarin hij verzuimde de matzet te doen. Uiteindelijk kreeg hij vier pionnen tegen het stuk, en dat had zijn tegenstander misschien nog kunnen keepen als hij niet met een blik op de stand had besloten zijn eigen graf te graven.

Daarna druppelden de overige remise binnen. Peter Egelie deed dat in een lopereindspel met heel veel pionnen. Gerrit Jan Hoevers met (weer) een toreneindspel met een pion minder, dat dus nu wel goed afliep. Het winnende halfje kwam van Ronald Stomphorst die het aanbod deed met een kwaliteit meer, één oog op de stand en het ander op de klok. De slotpartij was weer erg boeiend en natuurlijk was Johan de Groot daarbij betrokken. Hij probeerde met twee stukken tegen een zijn enig overgebleven pion ongeschonden naar de eindstreep te brengen. De dreiging van loper en paard tegen koning alleen hing voortdurend in de lucht. De pion kwam nog ver, maar de meet haalde hij niet.

Barneveld 1 Doorn-Driebergen 1 3 – 5
1. Kevin van Brummelen 1957 Johan de Groot 1975 remise
2. Ewoud ’t Jong 2060 Gert Legemaat 1979 remise
3. Robin van Ee 1987 Rik van Drie 1848 remise
4. Bruun van de Laar 1775 Gerrit Jan Hoevers 1848 remise
5. G. van Surksum 1867 Peter Egelie 1701 remise
6. Jeroen van Winkoop 1567 Rob van Vuurde 1723 0 – 1
7. Jasper Rijken 1694 Jan van Ruler 1627 0 – 1
8. Bert Renden 1797 Ronald Stomphorst 1758 remise

Kansloos ten onder tegen En Passant 2

Op 19 november kwam het sterkste amateurteam van En Passant op bezoek. De club uit Bunschoten-Spakenburg had zijn grootmeesters thuis gelaten en ook alle Koelewijns en De Graafs. Wel waren er twee neven Reichardt en een vader en zoon Krouwel. Ze waren bijna allemaal te sterk voor ons.

De verwachtingen waren bij voorbaat niet hoog gespannen, want vorig jaar speelde En Passant 2 nog in de promotieklasse. Daarom verbaasde het dat er lang een 1½-1½ op het bord stond. Joost Zwaan zag zijn aanval op de damevleugel verzanden waarna hij het moeilijk kreeg op de andere vleugel. Rob van Vuurde had langdurige druk maar dat bracht hem niet verder dan een pluspion met ongelijke lopers. Voor de gelijke stand zorgde Peter Egelie, uit het niets mag je wel zeggen. Aan zijn hoge bord stond hij de hele partij met de rug tegen de muur. Maar dan is Peter op zijn best. Eén tactische wending was genoeg om de tegenstander onthutst achter te laten.

Aan vrijwel alle andere borden stond het water tot aan de lippen en dan red je het niet tegen zulke ervaren bootslui. Jan van Ruler had een stuk tegen drie pionnen gegeven, waarna hij de ene pion na de andere in het zakje van zijn tegenstander zag verdwijnen. We richtten ons op het bord van Gert die in een toreneindspel een pionnetje voor was gekomen. Tegen beter weten in hoopten we op meer dan een puntendeling. Het mocht niet zo zijn.

De laatste drie uitslagen vielen kort na elkaar. Het lukte Johan de Groot niet zich uit de reeds lang lastige stelling te schwindelen. Ronald was tegen de jonge Gabriel al na acht zetten een pion achter geraakt en hij moest het hoofd buigen toen ook de klok ging meespelen. Als laatste was er het boeiende toreneindspel van Gerrit Jan Hoevers. Onze voorzitter verdedigde zich inventief tegen een naar de tweede rij opgerukte pluspion. Zijn tegenstander bedacht een mooi slot. Hij liet de pion promoveren zonder dekking. Als Gerrit Jan hem er met zijn toren afsloeg stond hij mat. Hij liet het als eerbetoon gebeuren.

Doorn-Driebergen 1 En Passant 2 2 – 6
1. Johan de Groot 1975 Robin Reichardt 1809 0 – 1
2. Gert Legemaat 1979 Arie van Diermen 1934 remise
3. Peter Egelie 1701 Jan Matthijs van Leeuwen 1884 1 – 0
4. Gerrit Jan Hoevers 1848 Arie van den Hoogen 1837 0 – 1
5. Jan van Ruler 1627 Gijs-Cor Heuveling 1837 0 – 1
6. Rob van Vuurde 1723 Jasper Reichardt 1858 remise
7. Joost Zwaan 1692 Robert Krouwel 1835 0 – 1
8. Ronald Stomphorst 1758 Gabriel Krouwel 1679 0 – 1

Gewonnen staan en toch verliezen (en omgekeerd)

Onze eerste wedstrijd in het nieuwe seizoen was tegen De Rode Loper 1. Een sterk team gezien hun ratings. Vorig jaar speelden we nog tegen hun tweede achttal, waarvan we overigens ruim wonnen. We hebben niet echt een kans op een gelijkspel of meer gehad, maar de uitslagen kwamen wel nogal bizar tot stand.

Na vele jaren stond Ronald Stomphorst weer in de basis en hij deed het met een solide remise goed. Na zijn halve punt begon het flippergedeelte. Peter Egelie stond gewonnen maar verloor en Rik van Drie stond verloren maar won. Gert Legemaat deed al op de vierde zet een, zoals hij het noemde, “Van Persiezet”. (Niet de goal tegen Spanje maar die tegen Tsjechië.) Hij stond glad verloren maar wist het toch nog meer dan veertig zetten vol te houden.

Daarna volgden spoedig nog twee nullen. Rob van Vuurde maakte in een redelijk gelijkwaardig eindspel een slippertje waarna het meteen uit was. Geert Roelof van der Ploeg zag zijn koningsaanval verzanden en redde het niet met vier pionnen tegen een stuk. Het stond opeens 4½ – 1½. De remise die Gerrit Jan Hoevers hieraan toevoegde was voor de statistiek (en de bordpunten straks.)

Maar aan het slot van de avond kregen we toch nog mooi vuurwerk. Aan het eerste bord maakten Johan de Groot en Henk Dissel er een waar promotiespektakel van. Om de beurt dreigden er pionnen van hen in koninginnen te veranderen. De koelbloedigheid, waarom Johan bekend staat, gaf uiteindelijk de doorslag. Eindstand 5 – 3.

De Rode Loper 1 Doorn-Driebergen 1 5 – 3
1. Henk Dissel 1969 Johan de Groot 1978 0 – 1
2. Timo Konnen 1911 Gert Legemaat 1975 1 – 0
3. Seth van der Vegt 1907 Rik van Drie 1848 0 – 1
4. Mike Harzevoort 1864 Gerrit Jan Hoevers 1848 remise
5. Majnu Michaud 1856 Geert Roelof van der Ploeg 1795 1 – 0
6. Peter Hoogakker 1807 Rob van Vuurde 1723 1 – 0
7. Chris Lutz 1778 Peter Egelie 1701 1 – 0
8. Hans Nijland 1771 Ronald Stomphorst 1758 remise

Reacties zijn gesloten.