2011-2012


HET EERSTE ACHTTAL, SEIZOEN 2011-2012

De eindstand in de 1e klasse B:

Rang Team Gesp. Winst Gelijk Verlies Punten Bordpnt.
 1  Vegtlust 1 9 6 3 0 15 45½
 2  ZZC 1 9 6 1 2 13 40
 3  Rivierenland 1 9 6 1 2 13 39½
 4  Oud Zuylen 2 9 6 0 3 12 39
 5  Paul Keres 5 9 4 2 3 10 36½
 6  Doorn-Driebergen 1 9 3 2 4 8 34
 7  Vianen 1 9 3 1 5 7 36½
 8  Nw Amelisweerd 1 9 3 0 6 6 34½
 9  GZZ 1 9 2 1 6 5 31½
10  Woerden 2 9 0 1 8 1 23
               

De persoonlijke scores:

Spelers Partijen Punten
 Gerrit Jan Hoevers 9 6
 Johan de Groot 9
 Jos Derksen 9 5
 Joost Zwaan 9 5
 Rob van Vuurde 8 4 *
 Gert Legemaat 9
 Peter Egelie 9 3
 Ronald Stomphorst 9 2
 Meinko Ronner 1 0

* inclusief een reglementair toegekend punt

Hoe ver was het en hoe dichtbij

Het was weer file op de A2, 16 km stilstaand, dus besloten we ook naar het verre Zuilichem binnnendoor te gaan. Hoewel we het geluk hadden dat het pontje bij Culemborg keurig op ons lag te wachten, arriveerden we met een vertraging van drie kwartier in het rustieke Zuilichem, waar onze sportieve gastheren de klokken nog niet aangezet hadden.

Er was bij sommigen de nodige adrenaline opgedaan onderweg. Zo niet bij Jos Derksen. Binnen het uur accepteerde hij een remisevoorstel van zijn tegenstander. Hij heeft dus langer achter het stuur dan achter het bord gezeten. Ook Ronald kreeg na een tamelijk tamme partij een remiseaanbod dat hij niet aan zich voorbij liet gaan. Maar aan alle andere borden werd er op leven en dood gestreden. Dat pakte aanvankelijk verkeerd uit. Bij Gert Legemaat leidde het complexe spel tot stuk- en partijverlies. Daarentegen leverde messcherp spel Rob van Vuurde twee pionnen op die hij echter niet wist te verzilveren. Gelukkig slaagde Johan de Groot er wel in zijn aanval, die hem stukwinst opleverde, in klinkende munt om te zetten.

Het stond 2½-2½. Even mochten we aan de winst ruiken toen topscorer Gerrit Jan Hoevers zijn reputatie eer aan deed door opnieuw op fraaie wijze te winnen. De euforie duurde precies een minuut. Joost Zwaan kon het eindspel van Koning alleen met een pion minder niet houden. Ons lot lag toen in handen van Peter Egelie. Deze had al eens remise aangeboden, wat zijn tegenstander, tevens teamcaptain, een ronde langs de borden deed maken. Hij schatte de kansen verkeerd in en besloot door te spelen. Een juiste beslissing, want in wederzijdse tijdnood trok hij alsnog de partij naar zich toe. We waren dichtbij een gelijkspel of meer geweest, het zou de terugreis stellig korter gemaakt hebben.

ZZC 1 Doorn-Driebergen 1 4½ – 3½
1. Eddy Faber 1952 Johan de Groot 1958 0 – 1
2. G.J. van Breukelen 1944 Gert Legemaat 1872 1 – 0
3. Michael van Ansenwoude 1895 Gerrit Jan Hoevers 1883 0 – 1
4. N. van Brakel 1934 Ronald Stomphorst 1720 remise
5. Kees van den Nieuwenhof 1764 Rob van Vuurde 1756 remise
6. Wim van Oostrum 1775 Peter Egelie 1608 1 – 0
7. Peter Remie 1726 Joost Zwaan 1756 1 – 0
8. B. van Ginkel 1616 Jos Derksen 1703 remise

Dicht bij winst tegen Paul Keres

Werd het vorig jaar een nipte overwinning nu werd het net niet een nipte overwinning. We stonden met 4-3 voor en de laatste partij, van Ronald Stomphorst, leek muurvast te zitten en goed voor het benodigde halve puntje. Het mocht niet zo zijn, in tijdnood ging Ronald toch ten onder. Geen ramp, want dankzij het gelijke spel hoeven we in onze laatste wedstrijd niet meer op het degradatiespook te letten. Er stond lange tijd een 2-2 stand op het bord. Gert Legemaat en Gerrit Jan Hoevers hadden een degelijke remise gescoord. Even keken we tegen een achterstand aan toen onze gedeelde topscorer Jos Derksen in zijn tegenstander met dezelfde rating zijn meerdere moest erkennen. Rob van Vuurde herstelde echter het evenwicht door in een wat mindere stelling een matwebje te weven wat hem een dame tegen een toren opleverde.

Beide teams sprokkelden er vervolgens een punt bij. Wij eerst, dankzij Joost Zwaan die spelend met zwart kon profiteren van een machtige pion op g2. Vervolgens de mannen van Paul Keres doordat Johan de Groot in een uiterst gecompliceerde stelling dit keer in de klok niet zijn bondgenoot vond. Het was Peter Egelie die ons aan de 4-3 voorsprong hielp. Hij zette simpel zijn tegenstander met Lh3 mat. Hoe het toch nog een gelijkspel werd, heb je al kunnen lezen.

Doorn-Driebergen 1 Paul Keres 5 4 – 4
1. Johan de Groot 1965 Hans Hollander 1896 0 – 1
2. Gert Legemaat 1885 Dies de Dreu 1823 remise
3. Gerrit Jan Hoevers 1857 Jaap van Oosten 1903 remise
4. Ronald Stomphorst 1750 Jeroen Bollaart 1834 0 – 1
5. Rob van Vuurde 1767 Frank Heinen 1745 1 – 0
6. Peter Egelie 1643 Michiel van Hasselt 1724 1 – 0
7. Joost Zwaan 1750 Chris van Meer 1564 1 – 0
8. Jos Derksen 1692 Ritsaert Pel 1692 0 – 1

Van Rivierenland kunnen we niet winnen

Het werd een romantisch autoritje naar het Betuwse Buren. Omdat Rob van Vuurde een file had gemeld op de A12 kozen we in de vallende avond voor het veer van Beusichem. Hoewel we een kwartier te laat arriveerden, werden we door de Rivierenlanders warm welkom geheten. Ze waren het wel gewend dat hun gasten te laat kwamen, en natuurlijk wisten ze dat ze toch wel van ons zouden winnen.
Joost Zwaan opende de score met een rustige remise. Daarna begonnen we achterstand te sprokkelen. Peter Egelie ging kopje onder nadat hij geen vat had gekregen op de openingskennis van zijn tegenstander: 1. Pc3 Pf6; 2. g4 d6; 3. g5 … (Hadden we Dick van Geet nog maar!). Vervolgens moesten we lang wachten op de volgende uitslagen, want er werd op verschillende borden niet alleen heel scherp maar ook volhardend gestreden. Het werden twee nullen. Rob van Vuurde zag zijn aanval overgenomen door zijn tegenstander en die bleek wel te weten hoe je die moet afmaken. Nogal abrupt kwam het einde voor Ronald Stomphorst, toen hij in een gelijk opgaande partij pardoes een paard weggaf. Het stond 3½-½.

We leefden even op, want Gerrit Jan Hoevers rondde de mooiste partij van de avond fraai af met twee torens op de zevende rij als scherprechters. Inmiddels waren op het bord van Johan de Groot de kruitdampen opgetrokken en dat leidde tot het wederzijdse inzicht dat vrede een voortzetting van oorlog kan zijn. Nu moesten we de laatste twee partijen winnen om nog met een gelijkspel thuis te kunnen komen. Op het bord van Jos Derksen zag het er goed uit. Hij had zoveel materiaal van zijn tegenstander in beslag genomen dat de vraag zich opdrong waar de Betuwenaar nog moed uit meende te putten. Helaas bood de partij van Gert Legemaat minder perspectief. Zijn eindspel van een pluspion tegen een loper zou zelfs Isaksson niet kunnen keepen. Voor de zoveelste keer hadden we tegen Rivierenland het onderspit gedolven.

Rivierenland 1 Doorn-Driebergen 1 5 – 3
1. Evert Aalten 2048 Johan de Groot 1965 remise
2. Gert Kampstra 1941 Gert Legemaat 1865 1 – 0
3. Wim Kruimer 1827 Gerrit Jan Hoevers 1857 0 – 1
4. Jan Pool 1647 Ronald Stomphorst 1750 1 – 0
5. Jasper Straaten 1913 Rob van Vuurde 1767 1 – 0
6. Rob Disselhoff 1862 Peter Egelie 1643 1 – 0
7. Jorge Garcia 1731 Joost Zwaan 1750 remise
8. Jeroen Brandsma Jos Derksen 1692 0 – 1

Onderuit tegen Oud Zuylen 2

Het eerste team is in de thuiswedstrijd tegen Oud Zuylen 2 tegen zijn tweede nederlaag van het seizoen aangelopen. Oud Zuylen 2 bleek een maatje te groot. Oud Zuylen 2 was op voorhand één van de favorieten voor promotie naar de promotieklasse, maar kon tot nu toe niet aan de verwachtingen voldoen en stond met 4 punten uit 5 wedstrijden zelfs in de gevarenzone. Het te veel en te vaak een beroep moeten doen op invallers was hier debet aan. Uitgerekend tegen ons achtten de Utrechters de tijd rijp om het tij te keren. Er werden geen halve maatregelen getroffen en voormalig eerste team speler en correspondentieschaak grootmeester Carol Peter Gouw werd van stal gehaald en ingezet op bord 1 tegen Johan de Groot. De vaste eerste bordspeler Huib Olij verhuisde daardoor naar bord 5 waar hij onze invaller Meinko Ronner trof. Eén en ander pakte goed uit voor de Zuylenaren want zowel op bord 1 als op bord 5 gingen ze er met de winst van door.

Het waren helaas niet de enige winstpartijen voor onze gasten: ook op bord 4, 6 en 8 scoorden ze een vol punt. Derksen verloor op bord 8 de kwaliteit en ging daarna snel mat, op bord 4 kwam Ronald Stomphorst in een positioneel hopeloze stelling terecht en verloor ook en op 6 keerden Peter Egelies aanvallende aspiraties zich tegen hem toen hij in de jacht op een pion zijn dame liet insluiten. Uiteindelijk resulteerde er een toreneindspel met twee pionnen minder waar voor Peter geen eer aan te behalen viel. De enige remise kwam voor rekening van Legemaat. Na een vroeg remiseaanbod van zijn tegenstander te hebben afgewezen ging hij in een betere stelling in de fout en verblunderde een pion. Gelukkig had hij nog voldoende positionele compensatie zodat zijn tegenstander een tegenbod accepteerde. Onze meest geroutineerde spelers Hoevers en Zwaan wisten voor DD1 de eer te redden en boekten beiden met zwart een gedegen overwinning. De eindstand werd derhalve 2,5-5,5.

Doorn-Driebergen 1 Oud Zuylen 2 2½ – 5½
1. Johan de Groot 1948 Carel-Peter Gouw 0 – 1
2. Gert Legemaat 1879 Wout van Goor 1844 remise
3. Gerrit Jan Hoevers 1872 Frank Tempelman 1772 1 – 0
4. Ronald Stomphorst 1748 Frans Westermann 1792 0 – 1
5. Meinko Ronner 1368 Huib Olij 1944 0 – 1
6. Peter Egelie 1679 Bert Lardenoye 1663 0 – 1
7. Joost Zwaan 1748 Gerard Postma 1688 1 – 0
8. Jos Derksen 1682 Bas Jubels 1801 0 – 1

Ruime winst, maar niet overtuigend

De uitwedstrijd tegen het onderaan staande Woerden 2 eindigde in een 5.5-2.5 overwinning, maar het had ook anders kunnen uitpakken. Aan een paar borden zat het bepaald niet tegen. Toch begonnen we goed. Johan de Groot en Gerrit Jan Hoevers overspeelden hun tegenstanders. Johan won al na tien zetten een stuk en Gerrit Jan vloerde zijn tegenstander via een aanval langs de h-lijn: lopers ruilen op g7 en met de dame binnenvallen op h6. Na al dat geweld meende Rob van Vuurde het vredesaanbod van zijn tegenstander wel aan te kunnen nemen. Dat was wellicht wat voorbarig, want de puntenmachine begon te hikken. Ronald Stomphorst liet zich verrassen door een oprukkende e-pion die op f7 in een dodelijk vorkje radicaliseerde. Tegelijk zag Joost Zwaan zijn mooie aanval verzanden in een uitzichtloos Loper-Paard eindspel met een pion minder, terwijl Peter Egelie het met twee pionnen minder ook tamelijk benauwd kreeg.

De kentering kwam toen Joost voor de poorten van de hel een remise uit het vuur sleepte. Dat gaf de burger moed. Jos Derksen bracht haast ongemerkt de score op 3.5 door in een vastgelopen stelling het remiseaanbod van zijn tegenstander aan te nemen. Vervolgens was het aan Gert Legemaat om het winnende punt te scoren. Hij deed dat in stijl: de dame ruilen tegen een stuk om de pion ongehinderd naar het promotieveld te kunnen voeren. Dat als laatste Peter Egelie dankzij zijn formidabel loperpaar ook nog won, was haast te veel van het goede. Zijn tegenstander, die in brandende tijdnood verkeerde, zag zijn koning belaagd door de twee lopers, meende dat mat onvermijdelijk was en gaf de partij op. Ietwat voorbarig, zo oordeelden de omstanders prompt en zij wreven nog flink wat zout in de wonde.

Woerden 2 Doorn-Driebergen 1 2½ – 5½
1. Henk de Heer 1765 Johan de Groot 1948 0 – 1
2. Ton Strik 1731 Gert Legemaat 1897 0 – 1
3. Peter Dupain 1697 Gerrit Jan Hoevers 1872 0 – 1
4. Jan Pool 1647 Ronald Stomphorst 1748 1 – 0
5. Wim Veelenturf 1684 Rob van Vuurde 1774 remise
6. Jan Pronk 1645 Peter Egelie 1679 0 – 1
7. Henk Dankers 1630 Joost Zwaan 1748 remise
8. Dirk Hagoort 1694 Jos Derksen 1682 remise

Weer een nipte overwinning

Het zit ons dit seizoen bepaald niet tegen. Na een gelijkspel dankzij een reglementair punt, nu voor de tweede keer een nipte overwinning. De Utrechtse club Goede Zetten Zat was ons nieuwe slachtoffer. De club telt slechts zo’n vijftien leden, maar speelt toch al enkele jaren in de 1e klasse. De kans is groot dat we ze daar volgend jaar niet meer zullen tegenkomen, want men is serieus op zoek naar een fusiepartner.
Konden we vorig jaar met moeite een 4-4 gelijkspel tegen hen afdwingen, nu scoorden we een halfje meer. Het regende trouwens halfjes, maar liefst zeven van de acht partijen eindigden onbeslist. Jos Derksen viel de eer te beurt om een vlag en een wimpel op het remisefestival te plaatsen. In een solide partij wist hij naar een pionneneindspel met een pion meer te manoeuvreren. Genoeg voor de enige winst.

Erg gemakkelijk kwamen de meeste remises niet tot stand. Er is aan veel borden flink geknokt, waarbij onze tegenstanders misschien niet steeds tot het uiterste leken te gaan. Zo was Gerrit Jan Hoevers er niet rouwig om dat zijn tegenstander voor herhaling van zetten koos in plaats van de aanval door te zetten. Ook Gert Legemaat moest voortduren behoedzaam laveren om niet in moeilijkheden te komen. Aan de andere kant miste Rob van Vuurde enkele keren de winnende voortzetting, waarna hij in een toreneindspel met pion meer belandde dat hij ook niet wist te winnen. Natuurlijk was het weer Johan de Groot die het beslissende laatste halve puntje scoorde.

Doorn-Driebergen 1 GGZ 1 4½ – 3½
1. Johan de Groot 1948 Jan Maarten vd Boogaart 1887 remise
2. Gert Legemaat 1879 Peter Hoogakker 1754 remise
3. Gerrit Jan Hoevers 1872 Pim Gentenaar 1814 remise
4. Ronald Stomphorst 1748 Bertrand Weegenaar 1864 remise
5. Rob van Vuurde 1774 Jan Ackerman 1706 remise
6. Peter Egelie 1679 Marc Jongerius 1643 remise
7. Joost Zwaan 1748 H. Thörig remise
8. Jos Derksen 1682 Paul Meyer 1513 1 – 0

Weggespeeld door Nieuw Ameliseerd

Tegen deze voormalige buitenplaatsbewoners hebben we het altijd moeilijk. Ze lijken dit jaar nog in kracht te zijn toegenomen: op zes van de acht borden noteerden ze een hogere rating dan wij. Sleepten we vorig jaar nog een gelijkspel uit het vuur, nu gingen we met 2½-5½ roemloos ten onder.
De gasten marcheerden naar een 3-0 voorsprong. Joost Zwaan vergaloppeerde zich in het Morra-gambiet, wat hem een stuk kostte. En ook Gert Legemaat en Gerrit Jan Hoevers moesten tegen hun agressief spelende tegenstanders het onderspit delven. Pas daarna kon Jos Derksen een tegenpunt scoren. Zijn tegenstander had net als Joost bij ons in de opening een stuk in de aanbieding gedaan.

Van een keerpunt in de wedstrijd was echter geen sprake. Peter Egelie was de volgende die het hoofd moest buigen. Nadat hij heelhuids de tijdnood was doorgekomen, verloor hij in het eindspel een fataal pionnetje en kon opgeven. Nieuw Amelisweerd scoorde het winnende halfje aan het eerste bord. Johan de Groot had wel aanval gehad, maar de kwaliteit die hij won bleek niet genoeg om het eindspel te winnen. Dat lukte Ronald Stomphorst wel in zijn paard tegen loper eindspel. Ondanks gierende tijdnood liet hij zien dat zijn paard sterker was dan de loper. Restte nog de partij van Rob van Vuurde. Ook hij had de opening verknoeid, wat hem niet alleen met een pion minder maar ook met een passieve stelling opzadelde. In de afwikkeling naar het eindspel kwam hij er weliswaar nog aardig uit, maar in wederzijdse tijdnood miste hij het remisepad.

Doorn-Driebergen 1 Nieuw Amelisweerd 1 2½ – 5½
1. Johan de Groot 1948 Harold Gemert 2028 remise
2. Gert Legemaat 1879 Jan Bettman 1845 0 – 1
3. Gerrit Jan Hoevers 1872 Ernest de Vroome 1780 0 – 1
4. Ronald Stomphorst 1748 Pascal Boittin 1861 1 – 0
5. Rob van Vuurde 1774 Jan Schepers 1838 0 – 1
6. Peter Egelie 1679 Harry Appelo 1829 0 – 1
7. Joost Zwaan 1748 Hans Koren 1722 0 – 1
8. Jos Derksen 1682 Thom Custers 1728 1 – 0

Winst na bloedstollende match in Vianen

Vorig jaar eindigden we de competitie met een krappe overwinning tegen Vianen 1. Nu werd het opnieuw 4½-3½ in ons voordeel en de wedstrijd was zo mogelijk nog spannender dan toen. Een andere overeenkomst was dat de hoge borden het verschil maakten. Maar dat was wellicht door de Vianenaren ingecalculeerd, want ook nu weer hadden ze hun op papier sterkste spelers aan de middenborden geplaatst.We keken lang tegen een achterstand aan.Rob van Vuurde en Joost Zwaan besloten na zo’n twee uur spelen allebei tot remise.Bij Rob was een toreneindspel met symmetrische pionnenstructuur ontstaan. Joost moest kiezen tussen een riskante voortzetting van zijn aanval of herhaling van zetten; hij koos voor het laatste.

Met een 1½-2½ achterstand was onze hoop gevestigd op de bovenste drie borden die beter stonden. Jos Derksen had het daarentegen lastig. Hij had een toren en twee stukken tegen een dame en één (later nog één) pion. Jos moest oppassen voor matdreigingen. Dat deed hij en hij boekte na lange strijd een half puntje. Daarvóór had Gert Legemaat al zijn winstpogingen opgegeven. Zijn actieve spel was uitgemond in een tamelijk onoverzichtelijk eindspel zodat hij terecht eieren voor zijn geld koos.

Ons lot lag nu in handen van Johan de Groot en Gerrit Jan Hoevers. Beiden hadden hun tegenstander (m/v) volledig klem gezet. Onze voorzitter deed dat via een opgerukte pionnenketen op de damevleugel. De vraag was nog wel: hoe een doorbraak forceren? Hij deed dat door een loper in de aanbieding te doen. Zijn tegenstandster nam hem niet, maar koos voor een wanhoopsoffensief dat al spoedig het laatste sprankje hoop ontbeerde. Johan had een formidabele aanval opgebouwd tegen een vijandelijke koning die in het centrum was blijven staan. Die leverde hem twee pionnen op. Dat leek genoeg, maar toen er een dame-eindspel met nog maar één pion overbleef en de klok harder begon te tikken werd het toch nog even spannend. Gelukkig is de klok Johans grootste bondgenoot, dus wist hij een dameruil te forceren en daarmee de overwinning.

Vianen 1 Doorn-Driebergen 1 3½ – 4½
1. J.A.M.M. Jansen 1798 Johan de Groot 1948 0 – 1
2. H. van Dijk 1780 Gert Legemaat 1897 remise
3. C. Moons 1710 Gerrit Jan Hoevers 1872 0 – 1
4. A. Baas 1929 Ronald Stomphorst 1748 1 – 0
5. S. Bastiaans 1872 Rob van Vuurde 1774 remise
6. J.W. Stoutenbeek 1771 Peter Egelie 1679 remise
7. H.A.P. van Aart 1736 Joost Zwaan 1748 remise
8. N.J. Rischen 1601 Jos Derksen 1682 remise

Tegen Vegtlust geen herhaling van vorig jaar

Net als vorig jaar mochten we de competitie starten met een wedstrijd tegen Vegtlust. Er waren twee verschillen. Toen speelden we uit nu thuis en toen droogden we ze af met 6-2 en nu verloren we met 5-3. Zijn zij zoveel sterker geworden of moeten wij nog warm draaien?

Van Vuurde gaf het slechte voorbeeld. Gedurende tien zetten verkeerde hij in de veronderstelling twee pionnen voor te staan. Toen pas ging hij zijn stukken tellen en miste hij er één. De lol was er meteen af. Jos Derksen deed het beter. Hij stond weliswaar een pionnetje achter maar had actievere stukken. Evenwicht genoeg om het remiseaanbod van zijn tegenstander te accepteren. Daarna duurde het lang alvorens er nieuwe uitslagen werden bijgeschreven.

Achtereenvolgens verlies voor Peter Egelie: stukkenruil mondde uit in een verloren pionneneindspel. Winst voor Joost Zwaan die na een mooi schijnoffer een dodelijk mataanval op het bord bracht. En verlies voor Gerrit Jan Hoevers wiens loperpaar niet opgewassen bleek tegen de kwal van zijn tegenstander. We stonden met 3½-1½ achter. Op dat moment leek een gelijkspel nog haalbaar. Johan de Groot had een mooie aanvalsstelling opgebouwd en ook Ronald Stomphorst stond goed. Voor Gert Legemaat hadden we remise in gedachten.

Het kwam bijna uit. Johan won op magistrale wijze en Gert slaagde erin met een pion minder het eindspel remise te houden. Maar op dat moment stond de nederlaag reeds vast, want Ronalds partij was gekanteld. Een afwikkeling had hem in een lopereindspel met een ongunstiger pionnenstructuur gebracht, zodat zijn gehoopte punt in een nul veranderd was.

PS : achteraf beleek dat Vegtlust een nog niet gerechtigde speler had opgesteld, waardoor Rob van Vuurde een reglementaire overwinning kreeg toebedeeld en de uitslag werd gewijzigd in 4 – 4.

Doorn-Driebergen 1 Vegtlust 1 4 – 4
1. Johan de Groot 1948 Chris Regeling 1743 1 – 0
2. Gert Legemaat 1879 Paul Bekkers 2074 remise
3. Gerrit Jan Hoevers 1872 Pieter van den Oord 2045 0 – 1
4. Ronald Stomphorst 1748 Jelle Hoeksma 1903 0 – 1
5. Rob van Vuurde 1774 Van Esterik 1 – 0 *
6. Peter Egelie 1679 Erwin Bensdorp 1713 0 – 1
7. Joost Zwaan 1748 Peter van Zelst 1829 1 – 0
8. Jos Derksen 1682 André Lindenbergh 1653 remise

* reglementair toegekend punt

 

 

 


Reacties zijn gesloten.