2010-2011


HET EERSTE ACHTTAL, SEIZOEN 2010-2011

De eindstand in de 1e klasse B:

Rang Team Gesp. Winst Gelijk Verlies Punten Bordpnt.
 1  DBC 1 9 7 1 1 15 44½
 2  Paul Keres 5 9 6 1 2 13 37½
 3  Vegtlust 1 9 4 3 2 10 37
 4  Doorn-Driebergen 1 9 4 3 2 10 35
 5  Rivierenland 1 9 3 3 3 9 41
 6  Nw Amelisweerd 1 9 4 1 4 9 36½
 7  Vianen 1 9 3 3 3 9 35
 8  GZZ 1 9 3 1 5 7 34
 9  Gorinchem 1 9 1 4 4 6 32
10  De Rode Loper 2 9 0 2 7 2 27½
               

De persoonlijke scores:

Spelers Partijen Punten Gem. rating
 1. G. Legemaat 8 5 1889
 2. J.A. de Groot 9 6 1860
 3. G.J. Hoevers 9 4 1851
 4. R. van Vuurde 8 1821
 5. R. Stomphorst 9 1801
 6. E.J. Zwaan 9 4 1728
 7. P. Egelie 9 4 1720 *
 8. J. Derksen 8 1631
 J. Esmeijer 2 ½ 1766
 D.D. van Geet 1 0 2012
* exclusief één tegenstander zonder rating

 

Opnieuw winst in een zinderend slot

In de laatste wedstrijd van het seizoen heeft DD 1 zich via een nipte overwinning op Vianen 1 verzekerd van de vierde plaats in de eindstand van de 1e klasse. Dat is één plek hoger dan vorig jaar. Die prestatie dankt het team vooral aan een formidabele eindspurt: 7 punten uit 4 wedstrijden.

Het duurde lang voordat de eerste uitslagen op het bord kwamen. Die waren niet ongunstig. We liepen uit naar een 3½-1½ voorsprong. Gerrit Jan Hoevers was het eerste klaar. Hij had in gelijke stelling een remiseaanbod afgeslagen en dat bleek een juiste beslissing. Hij bouwde een aanval op die hem een stuk en daarmee de winst opleverde. Direct daarna kwamen Gert Legemaat en zijn tegenstander remise overeen. Gert: “De afruilvariant van het Frans kwam op het bord en dan weet je wel hoe laat het is.” Even gooide Rob van Vuurde roet in het eten. Zijn tegenstander had via een stukoffer een pion gewonnen en dat bleek voldoende voor winst in het eindspel. Twee winstpartijen wekten de indruk dat we op rozen zaten. Joost Zwaan wist tegen zijn jeugdige tegenstandster af te wikkelen naar een gewonnen toreneindspel. De pionnen bevonden zich op verschillende vleugels en die van Joost waren het verst opgerukt. Daarna was het de beurt aan Johan de Groot, die zijn tegenstander met een mooie koningsaanval, waarbij hij rustig een toren op f6 kon laten instaan, op de knieën dwong.

Op rozen zitten kan heel onaangenaam zijn als de stekelige stelen er nog aan zitten. En dat deden ze vooral in de partijen van Ronald Stomphorst en Peter Egelie. Beiden stonden een kwaliteit achter en vochten vergeefs voor een remise. We dreigden zelfs de wedstrijd te verliezen, want ook Jos Derksen speelde een moeilijke partij. In een dame-eindspel verwierf zijn tegenstander een niet meer te stoppen pion. Jos kon slechts hopen op eeuwig schaak met zijn dame. In beider hevige tijdnood overzag zijn tegenstander de winnende zet, waarna hij ook nog door zijn vlag ging. Opnieuw lachte het geluksengeltje ons toe.

Doorn-Driebergen 1 Vianen 1 4½ – 3½
1. Gert Legemaat 1977 Henny van Dijk 1764 remise
2. Johan de Groot 1925 Jan Jansen 1795 1 – 0
3. Gerrit Jan Hoevers 1902 Jan Stoutenbeek 1746 1 – 0
4. Rob van Vuurde 1728 Aart Baas 1935 0 – 1
5. Ronald Stomphorst 1764 Steven Bastiaans 1889 0 – 1
6. Joost Zwaan 1726 Charlotte Moons 1690 1 – 0
7. Peter Egelie 1729 Eric van Aart 1708 0 – 1
8. Jos Derksen 1654 Ton Bayards 1667 1 – 0

 

Thriller in het Rode Kruis

In de wedstrijd tegen Nieuw Amelisweerd, een club die het gelijknamige landgoed jaren geleden ingeruild heeft voor een Rode Kruisgebouw, konden we het eersteklasserschap definitief veilig stellen. Aan een gelijkspel zouden we genoeg hebben. Een overwinning zou natuurlijk nog mooier zijn, want Johan de Groot had uitgerekend dat we dan nog een theoretische kans een tweede plaats en dus promotie hadden.

Het zou een gelijkspel worden in een wedstrijd met een zinderende finale. Opnieuw was het Johan die ons veilig langs de rand van de afgrond leidde. We begonnen met twee nullen. Dick van Geet, die Gert Legemaat aan het eerste bord verving, was het eerste klaar. In zijn eigen woorden: “Om tien over acht stond ik gewonnen en om kwart over acht glad verloren”. Inderdaad won hij al na zo’n tien zetten een kwaliteit, maar te vlug spel leidde ertoe dat hij die weer moest inleveren waarbij hij bovendien een geruïneerde stelling overhield. Rob van Vuurde deed het niet veel beter nadat hij in de Siciliaanse verdediging een misstap had begaan waarvan hij zich niet meer wist te herstellen.

Gelukkig kon onze voorzitter het vertrouwen enigszins terugbrengen door in een fraaie aanvalspartij, inclusief een dameoffer op h7, zijn tegenstander van het bord te spelen. Nadat Joost Zwaan in een vastgelopen toreneindspel met remise genoegen had genomen, kwamen we opnieuw twee punten achter. In heftige tijdnood zag Ronald Stomphorst zijn gewonnen stelling snel verpulveren. De stand was 3½-1½ en alleen een wonder leek ons nog te kunnen redden. Peter Egelie en Jos Derksen hadden vrijwel vanaf het begin onder zware druk gestaan en de partij van Johan de Groot kon nog alle kanten op.

Maar toen kwam de kentering. Peter Egelie ontworstelde zich aan de aanval op zijn damevleugel en wist zelfs een stuk te wonnen tegen twee pionnen. Weliswaar ging dat stuk later weer verloren, maar het toreneindspel met een pion minder was remise. Jos deed het nog beter. Zijn tegenstander vergaloppeerde zich in zijn koningsaanval, raakte eerst een kwaliteit achter, vervolgens een toren tegen twee pionnen en ging tenslotte mat.

Met 4-3 achter lag ons lot dus weer in handen van Johan. Hij moest voorzichtig manoeuvreren om zijn koning te beschermen en proberen op het juiste moment met zijn vrijpion te gaan lopen. Met allebei nog enkele tientallen seconden op de klok hield hij het hoofd het koelst. We slaakten een zucht van opluchting en namen tevreden afscheid van Nieuw Amelisweerd en het Rode Kruisgebouw.

Nieuw Amelisweerd 1 Doorn-Driebergen 1 4 – 4
1. Harold Gemert 2012 Dick van Geet 2258 1 – 0
2. Ernest de Vroome 1835 Johan de Groot 1925 0 – 1
3. Harry Appelo 1871 Gerrit Jan Hoevers 1902 0 – 1
4. Pascal Boittin 1824 Rob van Vuurde 1728 1 – 0
5. Thom Custers 1751 Ronald Stomphorst 1764 1 – 0
6. Jos Kloppenborg 1757 Joost Zwaan 1726 remise
7. Paul Vennix 1873 Peter Egelie 1729 remise
8. Koen Noorderwier 1545 Jos Derksen 1654 0 – 1

 

Als we Johan niet hadden…

Een gelijkspel tegen Goede zetten Zat lag in de lijn der verwachting. Beide teams stonden voor aanvang op zes matchpunten, de bewoners van het Kanaleneiland hadden een half bordpuntje meer. Toch zou de uitslag van 4-4 voornamelijk met gevoelens van verbijstering ontvangen worden. Opluchting bij de een en ontgoocheling bij de ander.

Het ging de eerste vijf partijen gelijk op. Peter Egelie had weinig moeite met zijn tegenstander. Een scherpe koningsaanval sloot hij fraai af met een soort aftrek-familieschaakmat. Daar stond tegenover dat Gerrit Jan Hoevers zijn potentiële punt moest inleveren. Nadat hij kort na de opening een pion had verloren werd hij gestaag van het bord geschoven. Daarna volgden er drie degelijke remises. Ronald had een koningsaanval keurig geneutraliseerd door in het centrum een tegenoffensief te beginnen. Ook Rob van Vuurde had eerst onder druk gestaan, maar de pogingen van zijn tegenstander om een doorbraak op de damevleugel te bedenken resulteerden slechts in verontrustende tijdnood. Als derde in de rij begroef Gert Legemaat de strijdbijl in een partij die eigenlijk steeds in evenwicht was gebleven.

Het stond 2½-2½ maar we zagen het verdere verloop met vertrouwen tegemoet. Weliswaar had Johan de Groot zijn mooi opgebouwde positie zien eroderen, maar met twee pionnen tegen een kwal zat er vermoedelijk nog wel een halfje of meer in. Joost Zwaan en Jan Esmeijer koesterden echter goede winstkansen. Beiden hadden een materiële voorsprong opgebouwd: Joost had een paard tegen twee pionnen en Jan een pluspion.

En toen dreigde alles mis te gaan. Joost liet het eindspel dichtslibben en Jan zag opeens na een schaakje dat zijn toren geen velden meer had. Kortom, Johan moest winnen om nog met een gelijkspel naar huis te kunnen gaan. En dat deed hij op een wijze die herinneringen opriep aan het laatste bekerduel tegen Baarn. Negeerde toen zijn tegenstander dat hij schaak stond, zijn nieuwe opponent lette niet op zijn klok, of liever, hij dacht dat hij al veertig zetten had gedaan, terwijl Johan er slechts 39 had genoteerd. Onder zinderende spanning werd de partij nagespeeld en toen bleek dat Johans telling de juiste was. Opnieuw een miraculeuze en wat ongemakkelijke puntendeling dus.

Goede Zetten Zat 1 Doorn-Driebergen 1 4 – 4
1. J.M.C. vd Boogaart 1850 Gert Legemaat 1977 remise
2. D. de Dreu 1846 Johan de Groot 1925 0 – 1
3. B. Weegenaar 1839 Gerrit Jan Hoevers 1902 1 – 0
4. P.L. Gentenaar 1837 Rob van Vuurde 1728 remise
5. P. Hoogakker 1805 Ronald Stomphorst 1764 remise
6. W.J. van Hoek 1778 Joost Zwaan 1726 remise
7. P. Timmerman 1606 Peter Egelie 1729 0 – 1
8. J.C. Ackerman 1695 Jan Esmeijer 1628 1 – 0

 

Uit de gevarenzone

Tegen de Gorcumse SC kan het kwaad kerseneten zijn. Dat ondervonden we twee jaar geleden toen we niet verder kwamen dan een half bordpuntje. Vorig jaar herpakten we ons echter met een 5-3 overwinning. Dat duidt op progressie. En inderdaad, afgelopen donderdag wisten we dat te bevestigen door die score te herhalen. Eerlijkheidshalve moet daarbij opgemerkt worden dat onze gasten drie invallers hadden. Zij hadden gevraagd de wedstrijd een week te mogen uitstellen, maar daar konden we niet mee instemmen omdat we dan een bekerwedstrijd moeten spelen.

Lange tijd stond er één remise op het bord: Rob van Vuurde accepteerde al na 17 zetten het vredesaanbod van zijn tegenstander. Zo’n uur later opeens twee remiseaanbodden: de tegenstander van Gert Legemaat, die een pion geofferd had maar zijn compensatie zag vervluchtigen, wilde eieren voor zijn geld. Johan de Groot die naast Gert zat, reageerde met “Ik ook”, wat eveneens een remiseaanbod bleek te zijn. Na ampele overwegingen ging zijn tegenstander daarmee akkoord. Gert besloot daarentegen door te schaken; terecht, zo zou blijken.

We kwamen op achterstand door een nederlaag van Gerrit Jan Hoevers. Hij worstelde met een zwakke loper en kreeg een koningsaanval over zich heen die hem (te) veel materiaal kostte. Gelukkig kon Jos Derksen de stand weer in evenwicht brengen door in een eindspel met drie, later twee, lichte stukken de ene pion na de andere op te souperen. De Gorcummers namen echter opnieuw de leiding door winst op Peter Egelie die geleidelijk van het bord werd geschoven. “Veel te passief gespeeld”, was zijn commentaar achteraf.

We stonden dan wel met 3-2 achter, maar de drie overgebleven borden stonden alle op winst. En die werd verzilverd. Het punt van Ronald Stomphorst kwam het eerst binnen. Hij bouwde aan een sterke aanval die hem een kwaliteit opleverde en vervolgens een zwik pionnen. Daarna was het de beurt aan Joost Zwaan. Spelend met zwart had hij zijn tegenstander helemaal klem gezet met o.a. een gebonden vrijpion op a6. Deze wist niet beter dan met zijn koning heen en weer te schuiven van a7 naar a8. Joost bedacht een doorbraak, maar moest vervolgens oppassen dat hij zijn tegenstander niet aan een dolle toren met patdreigingen hielp. Joost hield het hoofd koel. Tenslotte maakte Gert zijn ambities op fraaie wijze waar. Hij kreeg aanvalskansen maar koos voor een afwikkeling naar een eindspel met lopers van dezelfde kleur en nog steeds een (vrij)pion meer. Dat bleek genoeg voor de winst. Met deze overwinning komt DD 1 op zes punten, ruim buiten degradatiegevaar.

Doorn-Driebergen 1 Gorcumse SC 1 5 – 3
1. Gert Legemaat 1977 Derk-Jan Morélis 1820 1 – 0
2. Johan de Groot 1925 Roelof Stienstra 1844 remise
3. Gerrit Jan Hoevers 1902 Tony Else 1800 0 – 1
4. Rob van Vuurde 1728 Hans Karelse 1763 remise
5. Ronald Stomphorst 1764 Rob Kruis 1816 1 – 0
6. Joost Zwaan 1726 Wim Overes 1647 1 – 0
7. Peter Egelie 1729 Cor Nesse 1419 0 – 1
8. Jos Derksen 1654 Ad Monshouwer 1525 1 – 0

 

Bloedbad in De Bilt

Het eerste achttal van de De Biltse Combinatie is torenhoog favoriet voor het kampioenschap. Het heeft jarenlang in de Promotieklasse, zo niet hoger, gespeeld en degradeerde onverwacht naar onze 1e klasse. Het ziet ernaar uit dat de Biltenaren het verloren terrein spoedig zullen heroveren. Zo niet, dan zal het niet aan ons gelegen hebben. Na twee snelle remises van Ronald Stomphorst en invaller Jan Esmeijer (het was de eerste keer dit seizoen dat we niet volledig waren!) scoorde het team slechts nullen. Dat resultaat werd kennelijk dermate beschamend gevonden dat elke inspiratie voor het schrijven van een toelichting ontbrak. We zullen het dus met de blote cijfers moeten doen.

DBC 1 Doorn-Driebergen 1 7 – 1
1. Jos Ernst 1923 Gert Legemaat 1958 1 – 0
2. Thijs Dam 1924 Johan de Groot 1919 1 – 0
3. Paul van der Klein 2108 Gerrit Jan Hoevers 1897 1 – 0
4. Ben van der Laan 1829 Joost Zwaan 1749 1 – 0
5. Onno Kooy 1800 Ronald Stomphorst 1748 remise
6. Dick Berkelaar 1836 Jan Esmeijer 1615 remise
7. Manuel Smit 1908 Peter Egelie 1701 1 – 0
8. Frank Dujardin 1783 Jos Derksen 1661 1 – 0

 

Zonder winst verloren van Rivierenland

Onze tegenstanders uit Buren waren voordat de competitie begon samen met DBC 1 favoriet voor de titel. Twee jaar geleden waren ze gepromoveerd naar de promotieklasse. Vorig jaar bleek dat te hoog gegrepen en tuimelden ze terug naar onze, toch ook niet onverdienstelijke, eerste klasse. Maar ziedaar: met een povere start van 1 punt uit 3 wedstrijden bleken ze de teleurstelling nog niet verwerkt te hebben.

Maar inmiddels hebben onze zuiderburen zich herpakt en zijn de inhaalrace begonnen. Ons kozen ze uit als eerste slachtoffer. Op papier stond van tevoren vast dat we het moeilijk zouden krijgen. Op één na hadden ze hogere ratingcijfers dan wij. Maar wat zegt dat. Dus begonnen we de strijd als gelijkwaardigen: vier remises op rij. Al binnen het uur oordeelde de tegenstander van Gert de stelling als “geneutraliseerd” en stelde voor de strijdbijl te begraven. Toen Gert daar rap mee instemde was dat aanleiding voor de tegenstander van Johan om eenzelfde voorstel te doen. Johan dacht aanzienlijk langer na maar ging toen eveneens akkoord.

Daarna werd er weer een uur geschaakt. Toen bood Rob in een vastgelopen dame-eindspel remise aan wat na enkele zetten aarzelen werd geaccepteerd. En weer een uurtje later zagen ook Ronald en zijn tegenstander in dat hun eindspel onvoldoende aanleiding gaf om de hersens nog verder te belasten. De strijd moest derhalve aan de overige vier borden beslist worden. En dat kon nog alle kanten opgaan.

Twee nederlagen, van Joost en Gerrit Jan, maakten dat een gelijkspel het hoogst haalbare werd. Joost redde het niet in een eindspel met een pion minder, vooral na afruil van de torens. En Gerrit Jan had de hele partij onder druk gestaan met een hardnekkige vijandelijke toren op de onderste rij waar zijn eigen torens een rij hoger alleen maar machteloos naar konden kijken. De andere twee partijen waren uiterst ongewis. Peter speelde een eindspel met lichte stukken en een pion meer. Hij had het vermoedelijk kunnen winnen maar in tijdnood gaf hij zijn tegenstander de pion terug. Deze remise betekende dat Jos alleen kon proberen de nederlaag draaglijk te maken. Dat lukte niet. In dit extreme tijdnoodduel presteerde hij het om twee keer door zijn vlag te gaan. De eerste keer rond de 39ste zet zag zijn tegenstander het pas een zet later; de tweede keer deed het er niet meer toe omdat Jos inmiddels verloren stond.

Doorn-Driebergen 1 Rivierenland 1 2½ – 5½
1. Gert Legemaat 1958 Evert Aalten 2047 remise
2. Johan de Groot 1919 Gert Kampstra 1945 remise
3. Gerrit Jan Hoevers 1897 Wim Kruimer 1820 0 – 1
4. Rob van Vuurde 1735 Rob Disselhoff 1840 remise
5. Ronald Stomphorst 1748 Menno Visser 1807 remise
6. Joost Zwaan 1749 Jasper Straaten 1933 0 – 1
7. Peter Egelie 1701 Ton Houwers 1770 remise
8. Jos Derksen 1661 Rudy Veenhoff 1798 0 – 1

 

Net niet tegen Paul Keres 5

De wedstrijd tegen Paul keres 5 op 8 december was een duel tussen twee koplopers, allebei nog zonder puntverlies. Het verloop was dan ook buitengewoon spannend, waarbij we eerst dreigden te verliezen, vervolgens op winst konden hopen, om tenslotte toch aan het kortste eind te trekken.

Na twee uur spelen keken we tegen een 1½-½ achterstand aan. Jos was slecht uit de opening gekomen en raakte via een combinatie een stuk kwijt. Tegelijk met zijn capitulatie borgen Rob van Vuurde en zijn tegenstander de strijdbijl op nadat een forse stukkenruil het leven uit hun partij had geblazen. Die stand bleef ongeveer een uur op het denkbeeldige bord staan, waarna er drie beslissingen achter elkaar vielen waardoor de Utrechtenaren verder uitliepen. Weliswaar won Ronald Stomphorst in een knappe partij waarin hij zijn tegenstander zo in verdrukking bracht dat deze in wanhoop een toren offerde. Maar tegenover die winst stond verlies van Joost Zwaan en Gerrit Jan Hoevers. Laatstgenoemde moest opboksen tegen een zeer sterke tegenstander, vermoedelijk speciaal voor deze gelegenheid van stal gehaald. Onze voorzitter kreeg geen schijn van kans. Joost kwam een kwaliteit achter tegen een paar pionnen. Op papier misschien best te spelen maar de complicaties stegen hem al gauw boven het hoofd.

Ondanks deze 3½-1½ achterstand lonkte er nog wel degelijk een overwinning. Gert Legemaat en Peter Egelie stonden namelijk al een tijdje gewonnen. De tegenstander van Peter speelde zelfs door met een toren en een loper achter. Gert had vanuit de opening een superieure stelling opgebouwd. Via een matdreiging kwam hij een dame tegen een toren en paard voor, waarna hij op zijn gemak pionnen kon gaan verorberen.

Voor het eerst was de stand in de wedstrijd gelijk: 3½-3½. De beslissing moest komen van de partij van Johan de Groot. Deze had steeds onder zware druk gestaan, maar juist in de beslissende fase leken zijn kansen te keren. Zijn tegenstander zag zich genoopt de dame te ruilen voor twee torens, terwijl Johan ook twee verbonden vrijpionnen kreeg. De ontgoocheling was dan ook groot toen de twee torens in hechte samenwerking met een legertje pionnen een geraffineerd matnet wisten te rijgen.

Paul Keres 5 Doorn-Driebergen 1 4½ – 3½
1. Ronald Gouma 1875 Gert Legemaat 1958 0 – 1
2. Jan Teuben 1838 Johan de Groot 1919 1 – 0
3. Evert van Heel 2031 Gerrit Jan Hoevers 1897 1 – 0
4. Dimitri Hendriks 1809 Rob van Vuurde 1735 remise
5. Mart Renders 1804 Ronald Stomphorst 1748 0 – 1
6. Peter van den Belt 1720 Joost Zwaan 1749 1 – 0
7. Frank Heinen 1783 Peter Egelie 1701 0 – 1
8. Michiel van Hasselt 1705 Jos Derksen 1661 1 – 0

 

Krap aan tegen de Rode Loper 2

Het zag er lang naar uit dat we het niet zouden redden tegen het tweede achttal van de Rode Loper. Vorig jaar ontnamen wij hen in de laatste wedstrijd van het seizoen hun kampioensillusie. Ze kwamen nu dichtbij een revanche.

Een paar uur prijkte er op het scorebord een 2½-½ voorsprong voor de Utrechtenaren. Ronald Stomphorst had in een gelijke stelling een stuk en daarmee de partij weggegeven en Peter Egelie was een vervelend vorkje niet meer te boven gekomen. Het halfje kwam uit de partij van Rob van Vuurde na een boeiend eindspel waarin beiden een pion konden laten promoveren. Op dat moment zag het er nog niet naar uit dat we de achterstand gemakkelijk zouden inlopen. Joost Zwaan en Jos Derksen stonden allebei een kwaliteit achter en ook Johan de Groot had materiële schade opgelopen. Meer perspectief boden de partijen van Gert Legemaat en Gerrit Jan Hoevers.

De kentering kwam toen Johan ondanks vliegende tijdnood de stelling zodanig wist te compliceren dat zijn tegenstander kopje onderging. Een heel fraaie overwinning. Na nog een tijdje geduld boekten we binnen de minuut twee winstpunten. Dat Gerrit Jan het toreneindspel met één/twee pluspionnen zou winnen hing al een tijdje in de lucht. Ook Gerts overwinning kwam heel regelmatig tot stand: hij bouwde een groot overwicht op waarbij hij en passant wat pionnen oppeuzelde. De nekslag gaf hij in een koningsaanval met dame en paard.

De stand was nu 3½-2½ in ons voordeel. Omdat Joost verloren stond, wat ook spoedig zijn beslag kreeg, was onze hoop gevestigd op Jos. Die had inmiddels meer dan voldoende compensatie voor de kwaliteit opgebouwd in de persoon van twee opgerukte verbonden vrijpionnen. Er was voor zijn tegenstander geen houden meer aan.

Doorn-Driebergen 1 De Rode Loper 2 4½ – 3½
1. Gert Legemaat 1958 Louis Rutgers 1835 1 – 0
2. Johan de Groot 1919 Kees Volkers 1791 1 – 0
3. Gerrit Jan Hoevers 1897 Jaap Kamminga 1715 1 – 0
4. Rob van Vuurde 1735 John Temming 1770 remise
5. Ronald Stomphorst 1748 Jos Heesen 1837 0 – 1
6. Joost Zwaan 1749 Toon van der Ouderaa 1668 0 – 1
7. Peter Egelie 1701 Fred Jonkman 0 – 1
8. Jos Derksen 1661 Simon Veldhuijzen 1673 1 – 0

 

Gestart met ruime overwinning op Vegtlust 1

Van tevoren was de club uit Maarssen als een favoriet voor de titel afgeschilderd. Ze maakten dat tegen ons niet waar. Het werd een gemakkelijke 6-2 overwinning. We zijn de competitie wel eens slechter gestart.

Het duurde zo’n twee uur voordat de eerste uitslag binnenkwam. Gerrit Jan Hoevers, die tegen zijn oude club speelde, won zijn partij na een geslaagde pionnendoorbraak op de damevleugel. Daarna volgde Peter Egelie, die een pluspion in het eindspel wist te verzilveren. Even stokte toen de Driebergse puntenmachine. Jos Derksen leverde een halfje in. Hij stond weliswaar de hele partij iets beter maar dat bleek niet voldoende voor de winst. Vervolgens leed Rob van Vuurde, naar later bleek, de enige nederlaag. In een gedrongen stelling gaf hij een pion in ruil voor actiever stukkenspel, maar het was de vijandelijke pion die het actiefst zou worden.

Met een 3½-1½ voorsprong liet het vervolg lang op zich wachten. Dat kwam mede doordat sommige vegtlustigen door bleven spelen in verloren stellingen. De tegenstander van Joost Zwaan spande de kroon: zelfs met een dame en een toren achter bleef hij het proberen; Joost gaf echter geen krimp. Johan de Groot toonde aan dat hij zelfs tegen de slappe ruilvariant van het Frans een sterke koningsaanval kan opbouwen. Hij rondde het fraai af. Bij Ronald werkte de tegenstander ongewild mee. Die gaf in een iets betere stelling een kwaliteit weg, en dat werd hem noodlottig.

Daarmee was de stand 5½-1½ en resteerde alleen nog de partij van Gert Legemaat. Hij had steeds een groot ruimtelijk overwicht, maar slaagde er niet in de stelling open te breken. Dus bood hij enkele keren remise aan, wat zijn tegenstander, ondanks zijn mindere stelling en steeds nijpender tijdnood, hardnekkig weigerde aan te nemen. Hij speelde door totdat er nog slechts twee kale koningen over waren en twintig seconden op zijn klok.

Vegtlust 1 Doorn-Driebergen 1 2 – 6
1. Pieter van den Oord 1995 Gert Legemaat 1977 remise
2. Jelle Hoeksma 1924 Johan de Groot 1940 0 – 1
3. Chris Regeling 1725 Gerrit Jan Hoevers 1878 0 – 1
4. Wouter Fitski 1788 Rob van Vuurde 1739 1 – 0
5. Adriaan Fournier 1701 Ronald Stomphorst 1732 0 – 1
6. Martin Stentrop 1526 Joost Zwaan 1732 0 – 1
7. André Lindenbergh 1691 Peter Egelie 1701 0 – 1
8. Henk Klein 1363 Jos Derksen 1654 remise

 

 

 


Reacties zijn gesloten.