2009-2010

 

HET EERSTE ACHTTAL, SEIZOEN 2009-10

De eindstand in de 1e klasse B:

Rang Team Gesp. Winst Gelijk Verlies Punten Bordpnt.
 1 Oud Zuylen 2 9 6 1 2 13 40½
 2 Vianen 1 9 5 2 2 12 39½
 3 De Rode Loper 2 9 5 2 2 12 38
 4 Nw. Amelisweerd 1 9 4 3 2 11 38
 5 Doorn-Driebergen 1 9 4 1 4 9 38
 6 Gorinchem 1 9 4 1 4 9 36½
 7 Paul Keres 5 9 2 4 3 8 36
 8 Utrecht 5 9 3 0 6 6 32½
 9 Moira Domtoren 2 9 3 0 6 6 31½
10 Zeist 3 9 2 0 7 4 29½

De persoonlijke scores:

 

Spelers Partijen Punten gem. rating tegenstanders
 1. J. de Groot 9 1861
 2. G. Legemaat 9 6 * 1817
 3. G.J. Hoevers 9 1785
 4. R. Stomphorst 9 3 1795
 5. R. van Vuurde 9 1765
 6. E.J. Zwaan 9 5 1760
 7. J. Esmeijer 5 0 1692
 8. J. Derksen 9 1651
 J. Bink 2 2 1785
 A. Groeneveld 1 ½ 1789
 D. la Pleine 1 ½ 1662
* inclusief één reglementair punt

 

Het degradatiespook te kijk gezet

Het eerste achttal heeft in één rake klap afgerekend met het eigen degradatiespook en met de kampioensaspiraties van de tegenstander. Het werd tegen de Rode Loper 2 maar liefst 6½-1½! Toegegeven, het heeft ons bepaald meegezeten. Het was volle maan en de parkeerwachters in Utrecht staakten, wat toch al gauw een pilsje per inzittende scheelt. Maar voor het overige hebben we vooral heel goed geschaakt.

Teamcaptain Gert Legemaat had weer een beroep gedaan op John Bink om ons uit de nood te helpen. Deze kweet zich voortreffelijk van die taak door met een stel sterke paarden de eerste rode loper onder de grond te schoffelen. De toon was gezet. Johan de Groot deed het nog wel even rustig aan, maar daarna was het de beurt aan Ronald Stomphorst om vernietigend uit te halen nadat hij heel gestaag de druk had opgevoerd.

Rob van Vuurde liep tegen de enige nederlaag op. Hij stond de hele partij minder en ging in een toreneindspel met een gelijk aantal pionnen onderuit. Daarna pakten Gert Legemaat en Gerrit Jan Hoevers echter de draad weer op. De tegenstander van Gert was helemaal klem gezet en op het moment dat het grote incasseren kon beginnen gaf hij op. Het past een voorzitter om in een jubileumjaar het winnende punt te scoren, zeker als je ook nog topscorer van het team bent. Gerrit Jan zag zijn aanval met torens en loper weliswaar vastlopen, maar de oogst van drie pionnen was meer dan toereikend.

Van de laatste twee partijen, baarde die van Joost Zwaan enige zorgen. Hij stond in een lopereindspel een pion achter, maar het lukte Joost een van zijn befaamde finesses uit de mouw te schudden. Hij slokte eerst de pluspion van zijn tegenstander op en deed vervolgens de mentale stap van knokken voor remise naar op winst spelen. Resteerde Jos Derksen: hij had een prachtige aanvalsstelling opgebouwd met veel aftrekdreigingen. Toen dat geen mat of materiële voordelen opleverde, haalde hij de buit binnen via een afruil gevolgd door een subtiele pionnendoorbraak.

De Rode Loper 2 Doorn-Driebergen 1 1½ – 6½
1. Chris Lutz 1794 Johan de Groot 1937 remise
2. Hans Bernink 1795 Gert Legemaat 1920 0 – 1
3. Timo Können 1773 Gerrit Jan Hoevers 1878 0 – 1
4. Jos Heesen 1838 John Bink 2024 0 – 1
5. Jacco Vermeulen 1774 Rob van Vuurde 1778 1 – 0
6. Hans Nijland 1783 Joost Zwaan 1738 0 – 1
7. Kees Volkers 1820 Ronald Stomphorst 1806 0 – 1
8. Paul Formanoy 1353 J. Derksen 1611 0 – 1

 

Miraculeus gelijkspel tegen Paul Keres 5

Misschien is 4-4 een rechtvaardige uitslag van deze enerverende wedstrijd; maar dan wel van een hogere rechtvaardigheid die weinig te maken had met het gebeuren op de borden. Alleen invaller la Pleine speelde een normale partij: een gedegen remise. Daarvoor had Hoevers al opgegeven. Hij feliciteerde zijn tegenstander met diens mooie stukoffer en liet het zich niet eens meer bewijzen. Dat had hij beter wel kunnen doen, dan had hij het gaatje zeker gezien.

In verband met de stand van de wedstrijd sloeg teamcaptain Legemaat twee keer remise af; dat was één keer te veel. Maar het zat ook mee. Van Vuurde doorstond een wat al te voortvarend doorgevoerde aanval en zag wel het grote gat in een matcombinatie. De Groots stukken stonden ingeweven in de hoek maar zijn dame zag een uitweg naar eeuwig schaak. Stomphorst verschalkte in razende tijdnood een kwaliteit maar wel ten koste van veel pionnen. Verbijsterd zag hij de vrijpionnen aanstormen maar zag ook nog net op tijd dat de ander even een vitale dekking vergat: mat in één. Het was 3-3 en het leek er toch echt op dat we zouden winnen.

Zwaan had superieur gespeeld en zou de winst binnenhalen ook al had hij daarvoor niet al te veel tijd meer en bij Derksen had de tegenstander alleen nog oog voor zijn bijna vallende vlag en de mogelijkheid van eeuwig schaak. Het leek er op dat ook Jos alleen oog had voor die klok. In elk geval waren de zetten voor een buitenstaander onbegrijpelijk. Er werd voorgesteld om beide partijen remise te geven toen bij Derksen de vlag was gehaald en er inderdaad een eeuwig schaaksituatie op het bord stond. De spelers gingen er niet op in. Er op of eronder. Zwaan verknoeide zijn stelling en accepteerde remise. Toen nam ook Jos remise, ook al was het eeuwig schaak intussen van de baan. Achteraf bleek dat hij gewoon gewonnen stond.

Doorn-Driebergen 1 Paul Keres 5 4 – 4
1. J. de Groot 1937 D. Hendriks 1839 remise
2. G. Legemaat 1920 M. Wallace 1770 0 – 1
3. G.J. Hoevers 1878 F. Heinen 1820 0 – 1
4. E.J. Zwaan 1738 J. Wiggerman 1830 remise
5. R. van Vuurde 1778 M. van der Meer 1672 1 – 0
6. R. Stomphorst 1806 P. Doesburg 1774 1 – 0
7. D. la Pleine 1593 C. van Meer 1662 remise
8. J. Derksen 1611 J. Winkelhagen 1684 remise

 

Langs de rand tegen Zeist 3

De overwinning in het degradatieduel met Zeist 3 kwam bepaald niet gemakkelijk tot stand. Aan diverse borden had het dubbeltje ook de andere kant op kunnen rollen. Ronald Stomphorst ging kopje onder toen zijn tegenstandster een massieve aanval door het centrum lanceerde: pion op e6, dame op d7 en ook nog een penning! De achterstand werd vervolgens omgezet in een voorsprong door vlotte overwinningen van Gerrit Jan Hoevers en ‘invaller’ John Bink. Gewoon een kwestie van de stukken op de juiste velden zetten. Daarna bouwde Johan de Groot de voorsprong uit, maar dat ging niet zo gemakkelijk. Hij dreigde even zijn greep op de stelling te verliezen, maar loste met één mooie zet de problemen op.

In de eindfase stond daar opeens Joost Zwaan mat. Of dat nu nodig was geweest is onduidelijk; het hangt ervan af vanaf welk moment je gaat kijken. Hij nam wellicht iets te veel risico bij het openen van de stelling om zijn loperpaar ruimte te geven: 3-2. Ook Jos Derksen ging langs de afgrond. Zijn benauwde koning moest toezien hoe zijn pionnen werden opgegeten en toen er werd afgewikkeld stond er een eindspel op het bord met drie minpionnen. Maar wel ongelijke lopers: remise!

Het beslissende punt kwam van teamleider Gert Legemaat zelf. Hij had een riskant gambiet afgeslagen en het spel in rustige banen geleid. Terwijl de stukken langzaam van het bord verdwenen veranderde de stelling van een bedreigde veste in een beter staand eindspel dat Gert mooi uitschoof. Toen kon ook Rob van Vuurde zijn poging staken om zijn pluspion in het toreneindspel tot gelding te brengen: 5-3. De kans dat we degradatie ontlopen is iets toegenomen; we hebben het nog in eigen hand.

Zeist 3 Doorn-Driebergen 1 3 – 5
1. R. Kamp 1782 J. de Groot 1937 0 – 1
2. M. Stafleu 1725 G. Legemaat 1920 0 – 1
3. P.F. Govaerts 1728 G.J. Hoevers 1878 0 – 1
4. S. Harnandan 1732 J. Bink 2024 0 – 1
5. H. Keers 1708 R. van Vuurde 1778 remise
6. W. Oskam 1608 R. Stomphorst 1806 1 – 0
7. R. Snoek 1578 E.J. Zwaan 1738 1 – 0
8. J.A.F. de Vreede 1620 J. Derksen 1611 remise

 

Zorgelijk verlies tegen Utrecht 5

Een nederlaag tegen de vermeende mededegradatiekandidaat Utrecht 5 heeft ons naar een bedenkelijke achtste plaats doen zakken. Alleen Zeist 3, onze volgende tegenstander, en Moira Domtoren 2 bivakkeren nog onder ons.

De strijd ging lange tijd gelijk op: na twee uur spelen prijkte er een 1½-1½ tussenstand op het bord. Johan de Groot was het eerste klaar met een degelijke remise nadat hij steeds een licht initiatief had gehad. Daarna volgde Rob van Vuurde met het eerste winstpuntje. Hij moest behoedzaam manoeuvreren door scherpe stellingen, tegen een zeer offensief ingestelde tegenstander. Een torenoffer op g3 maakte daar echter abrupt een eind aan: mat in vijf was onafwendbaar. De voorsprong ging kort daarna verloren doordat Jan Esmeijer, die helaas zijn oude vorm nog niet heeft teruggevonden, in een versnelde draak ten onder ging aan een zwakte op c6.

We kwamen op achterstand door het verlies van topscorer Gerrit Jan Hoevers. Hij was in een ongunstig dame-eindspel terechtgekomen waarin de gulzige dame van zijn tegenstander de ene pion na de andere opslokte. Daarna boekte Jos Derksen een half punt; in een dichtgemetselde pionnenstelling bleken ook bisschoppen van gelijke gezindte geen potten te kunnen breken. Het was nu aan Gert Legemaat om de stand gelijk te trekken. Met actief stukkenspel en profiterend van een onwrikbare penning rolde hij zijn tegenstander vakkundig op.

We stonden dan wel met 3-3 gelijk maar eigenlijk verloren. De overgebleven twee borden boden geen uitzicht op zelfs maar remise. Joost Zwaan verloor eerst één pion toen twee en vervolgens ook nog een stuk en daarmee de partij. Ronald Stomphorst was een kwaliteit achter geraakt, maar omdat er nog veel pionnen op het bord stonden kon zijn tegenstander er niet makkelijk doorheen komen. Hij probeerde het te forceren en toen heeft Ronald, in hevige tijdnood, wellicht een winnende pionnendoorbraak over het hoofd gezien. Uiteindelijk besliste de vlag.

Doorn-Driebergen 1 Utrecht 5 3 – 5
1. J. de Groot 1937 M.A. Speijers 1869 remise
2. G. Legemaat 1920 E.G.A. de Graaf 1986 1 – 0
3. G.J. Hoevers 1878 M. van Veen 1757 0 – 1
4. E.J. Zwaan 1738 J.G. Voskuil 1781 0 – 1
5. R. van Vuurde 1778 A.M.A. Luca 1766 1 – 0
6. R. Stomphorst 1806 S. Vosshard 1855 0 – 1
7. J. Esmeijer 1661 L. Vervoort 1747 0 – 1
8. J. Derksen 1611 J.G.L. van Lent 1777 remise

 

Revanche tegen Gorcum

De vorige keer was het een 7½-½ nederlaag. En het erge, aldus Gert: het was geheel verdiend. We groeven ons dus in en veel stellingen toonden gedurende de hele partij een loopgravenoorlog. De meer open partijen waren snel beslist. Hoevers overspeelde zijn opponent in de opening en forceerde mat op de 23e zet. Zoiets gebeurde ook bij Stomphorst; hij ging weliswaar niet mat maar moest opgeven. Zwaan demonstreerde dat zijn P en L samen veel sterker waren dan een T en bracht ons weer op voorsprong. Groeneveld won een pion en sloot toen de stelling om elk tegenspel onmogelijk te maken. Helaas was er toen ook voor hem geen winstruimte meer. Ook van Vuurde had een pion veroverd en was al snel in een eindspel beland. Hoe win je zoiets? Verliezen is een stuk makkelijker en dat deed hij bijna.

We hadden nog steeds een voorsprong en dat maakte dat Derksens remisevoorstel werd afgewezen. Na vruchteloos pogen moest zijn tegenstander erkennen dat er weinig meer inzat dan heen en weer schuiven. Ook bij Legemaat was het een gevecht op de vierkante cm. Dat hij een pion meer had viel nauwelijks op. Om beweging in het front te krijgen werd er nog een pion gegeven maar eenmaal in beweging bleek Gerts pionnenmassa te sterk. Een fraai gevecht leverde De Groot. Niet rokerend maar direct met g4 en h4 ten aanval. Zwart vocht fel terug in het centrum. In tijdnood viel de beslissing; in een vernietigende charge vergaloppeerde een paard zich en na de tijdcontrole stond Johan een paard achter maar ontbraken de pionnen om zijn tegenstander de winst te geven.

Gorcumse SV 1 Doorn-Driebergen 1 3 – 5
1. G.L. Brand 1969 J. de Groot 1937 remise
2. D.J. Morelis 1760 G. Legemaat 1920 0 – 1
3. R. Kruis 1800 G.J. Hoevers 1878 0 – 1
4. R. Stienstra 1851 R. Stomphorst 1806 1 – 0
5. A.J. Else 1798 R. van Vuurde 1778 remise
6. Z. Cormehic 1758 E.J. Zwaan 1738 0 – 1
7. J.M. Karelse 1789 A. Groeneveld 1591 remise
8. R.A. vd Scheldt 1713 J. Derksen 1611 remise

 

Ook tegen Oud Zuylen 2 een nipte nederlaag

Sombere wolken pakken zich in dit jubileumjaar samen boven het eerste achttal. Sinds 1988 spelen we onafgebroken in de 1e klasse van de SGS. Het zal toch niet zo zijn dat we juist nu degraderen!

De wedstrijd tegen Oud Zuylen ging lange tijd gelijk op, maar in de zinderende finale trokken wij wederom aan het kortste eind. Om tien uur tekende Jos Derksen het eerste punt aan. Hij had kort daarvoor in een combinatie een vol stuk gewonnen. Al snel werd het gelijk toen Rob van Vuurde zijn gevecht tegen de bierkaar staakte. Al na zes zetten had hij een grafzet bedacht, waarna hij de kuil op de volgende zet nog flink had uitgediept. Het paard op d6 zou pas in beweging komen om de genadeklap uit te delen. Een knappe remise van Johan de Groot tegen de geweldenaar Ed van Eeden hield de stand in evenwicht.

Er was hoop op meer. Jan Esmeijer stond heel mooi met een pionnenformatie h4-g5-f6 voor de vijandelijke koning en ook Ronald Stomphorst gaf reden tot optimisme met twee stukken tegen een toren. Maar vooralsnog bleef de score gelijk opgaan. Joost Zwaan manoeuvreerde een lastig toren-eindspel naar remise (oppositie in de slotstelling), terwijl Gert Legemaat, de strijdbijl begroef nadat een licht overwicht niets had opgeleverd. Tussenstand 2½-2½.

Intussen waren de perspectieven aan de drie overgebleven borden somberder geworden. Gerrit Jan Hoevers moest met een kwaliteit achter zich staande zien houden in het eindspel en de tegenstanders van Jan en Ronald creëerden steeds meer tegenkansen. Het werd een dramatische ontknoping. Jan ging met nog één zet te doen door zijn vlag, terwijl de tegenstander van Gerrit Jan zijn toren ongedekt naast de vijandelijke koning zette. Onze clubgenoot wist wel raad met dat schaakje en vervolgens het eindspel. Veel deed het er niet meer toe want Ronald had inmiddels gecapituleerd nadat hij een dame tegen een toren had moeten geven. De tweede 4½-3½ nederlaag op rij was een feit.

Doorn-Driebergen 1 Oud Zuylen 2 3½ – 4½
1. J. de Groot 1926 E. van Eeden 2085 remise
2. G. Legemaat 1927 H. Engberts 1869 remise
3. G.J. Hoevers 1869 W. van Goor 1867 1 – 0
4. R. Stomphorst 1795 W. van Veen 1834 0 – 1
5. R. van Vuurde 1790 F. Westermann 1830 0 – 1
6. E.J. Zwaan 1728 F. Tempelman 1797 remise
7. J. Esmeijer 1673 H. Verbeek 1766 0 – 1
8. J. Derksen 1624 H. de Lange 1714 1 – 0

 

Dramatische nederlaag tegen Nieuw Amelisweerd

In de thuiswedstrijd tegen Nieuw Amelisweerd begonnen we met een reglementair punt. Door overvloedige sneeuwval was treinverkeer tussen Utrecht en Driebergen niet mogelijk waardoor de tegenstander van Gert Legemaat aan het tweede bord Het Hoge Licht nooit bereikte. De zo verkregen voorsprong werd door Gerrit Jan Hoevers verdubbeld. Hij had in de opening een pion verblunderd, maar toen zijn tegenstander door een tactische misrekening een stuk verloor sloeg hij onverbiddelijk toe. Rob van Vuurde zorgde voor het derde punt. Hij had een mooie aanvalsstelling opgebouwd maar moest alert zijn op tegenkansen van zijn tegenstander. Na een afwikkeling kon hij met een kwaliteit meer het eindspel naar zijn hand zetten. Dat laatste lukte Jos Derksen helaas niet. Hij had vanuit zijn Engelse opening een pionnetje buit gemaakt, maar kreeg de vis niet op het droge en moest in remise berusten.

Met een 3½-½ tussenstand leek de overwinning slechts een kwestie van tijd. Toch waren we er nog niet gerust op: Johan de Groot en Jan Esmeijer manoeuvreerden in gecompliceerde stellingen, terwijl Joost Zwaan en Ronald Stomphorst in de problemen zaten. Zwaan had een kwaliteit achterstand opgelopen en Stomphorst keek tegen de rokende puinhopen van zijn eens zo veelbelovende stelling aan: in een eindspel met een pion minder konden de kansen op remise niet al te hoog aangeslagen worden.

Toen in de tijdnoodfase Esmeijer met zijn 40ste zet een paardvorkje toeliet, hetgeen hem de dame kostte, bereikte het al enige tijd naderende onheil het scorebord: 3½-1½. Inmiddels was ook De Groot in zwaar weer terecht gekomen. Zijn uiterst origineel en behendig opererende tegenstander had met een kwaliteitsoffer een bres in zijn verdediging geslagen en demonstreerde in het vervolg de kracht van het loperpaar in een open stelling. Doordat ook Zwaan inmiddels had verloren was onze riante voorsprong volledig in rook opgegaan. Kon Stomphorst dan tenminste nog één wedstrijdpunt veiligstellen? Verdedigen staat hem op het lijf geschreven. Al menigmaal heeft hij in schier hopeloze stelling een half puntje of meer weten te redden. Dit keer zat het er echter niet in en moest ook hij in een nederlaag berusten. Daarmee eindigde de wedstrijd, die zo voorspoedig begon, in een koude douche.

Doorn-Driebergen 1 Nieuw Amelisweerd 1 3½ – 4½
1. J. de Groot 1926 J. Bettman 1806 0 – 1
2. G. Legemaat 1927 n.k.o. 1 – 0
3. G.J. Hoevers 1869 P.A.M. Vennix 1877 1 – 0
4. R. Stomphorst 1795 P. Boittin 1743 0 – 1
5. R. van Vuurde 1790 J. Kloppenborg 1760 1 – 0
6. E.J. Zwaan 1728 H.A. Appelo 1793 0 – 1
7. J. Esmeijer 1673 K. Noorderwier 1493 0 – 1
8. J. Derksen 1624 H.J. Koren 1739 remise

 

Tamelijk kansloos tegen Vianen 1

Vol goede moed begaven we ons op weg naar Vianen, want tegen die club hadden we de laatste jaren gewonnen. En inderdaad na twee uur spelen stonden we met 1½-½ voor. Maar de goede waarnemer zag toen al dat de gevoelstemperatuur beneden het nulpunt was gezakt.

Johan de Groot boekte een mooie overwinning door zijn tegenstander op de damevleugel op te rollen en Rob van Vuurde accepteerde een vroeg remisevoorstel toen zijn kansen leken te gaan keren. Aan alle andere borden werd verwoed gestreden, vooral op de damevleugels, waar de Vianenaren erg handig bleken in het verschalken van een kwaliteit. Dat overkwam Jos Derksen en Ronald Stomphorst. Ook Jan Esmeijer, Gerrit Jan Hoevers en in mindere mate Gert Legemaat stonden onder druk. Joost Zwaan had nog de beste perspectieven, maar nadat zijn tegenstander een eeuwig schaak-grapje in de stelling had gesponnen, keken we elkaar somber aan.

We putten hoop toen Joost in plaats van de verwachte schaakjes een volle toren in de schoot geworpen kreeg. Hij maakte van de toren een pluspaard met pluspion en speelde de partij op zijn gemak uit. Desondanks bleef het perspectief somber. Ronald, Jos en Jan redden het inderdaad niet, in tegenstelling tot Gerrit Jan die zich uit de greep van zijn jeugdige vrouwelijke tegenstandster wist te ontworstelen met een paardoffer. Nemen betekende mat en niet nemen eeuwig schaak. Ze koos voor het laatste.

Bij de stand 4-3 voor Vianen was onze hoop gevestigd op Gert die zich door scherpe stellingen moest loodsen. Hij probeerde met zijn dame en twee paarden een koningsaanval op te zetten, maar moest toezien hoe zijn dame op h7 in een hoekje werd gedreven. Zijn tegenstander vond vervolgens de winnende combinatie. Daarmee kwam een toch enigszins beschamende 5-3 nederlaag op het virtuele bord.

Vianen 1 Doorn-Driebergen 1 5 – 3
1. H. van Dijk 1789 J. de Groot 1926 0 – 1
2. A. Baas 1923 G. Legemaat 1927 1 – 0
3. Ch. Moons 1708 G.J. Hoevers 1869 remise
4. C. Visser 1918 R. Stomphorst 1795 1 – 0
5. J. Stoutenbeek 1779 R. van Vuurde 1790 remise
6. S. Bastiaanse 1868 E.J. Zwaan 1728 0 – 1
7. A. Post 1773 J. Esmeijer 1673 1 – 0
8. E. van Aart 1645 J. Derksen 1624 1 – 0

 

Zwaar bevochten zege op Moira-Domtoren 2

In de eerste wedstrijd van het seizoen werd er aan alle borden verwoed gestreden. Dat ging niet zonder de nodige blunders aan weerszijden. Kenmerkend voor de wedstrijd was dat uitgerekend Ronald Stomphorst, die al vroeg zijn tegenstander een stuk cadeau deed, het beslissende laatste punt binnenbracht. Hij had de tussenliggende tijd benut om een machtig loperpaar en drie verbonden vrijpionnen bij elkaar te sprokkelen.

Het begon goed met een knappe overwinning van Johan de Groot, die wel raad wist met het koningsgambiet van zijn tegenstander. Daarna nederlagen aan de twee onderste borden. Jan Esmeijer zag in goede stelling een mat in 2 over het hoofd, terwijl Jos Derksen naar eigen zeggen het slachtoffer werd van een fatale loperzet van zijn tegenstander. Rob van Vuurde zal zich vooral f4 herinneren, die hem in een verloren eindspel deed storten. Gelukkig had Gerrit Jan Hoevers kort daarvoor de 2-2 laten aantekenen, nadat zijn tegenstander de schade tot een toren en drie pionnen had laten oplopen.

Joost Zwaan was vervolgens aan de beurt om de score gelijk te trekken. Hij had al vroeg met een mooie combinatie een kwaliteit gewonnen. Omdat het hem maar niet lukte de stelling van zijn tegenstander open te breken, leverde hij de kwaliteit in voor een pluspion, maar of dat voldoende was zullen we nooit weten. Zijn tegenstander zag mat op de onderste rij over het hoofd. Opeens stonden we er riant voor. Ronald kon niet meer stuk en Gert Legemaat had druk. Even liet hij ons nog schrikken door een tamelijk giftig pionnetje te pakken, maar het bleef toch allemaal keurig binnen de remisemarge.

Doorn-Driebergen 1 Moira-Domtoren 2 4½ – 3½
1. J. de Groot 1926 J. van Beek 1816 1 – 0
2. G. Legemaat 1927 T. Brunekreef 1710 remise
3. G.J. Hoevers 1869 K. Wandy 1739 1 – 0
4. R. Stomphorst 1795 J.C. van den Brink 1750 1 – 0
5. R. van Vuurde 1790 H.C. Pafort 1797 0 – 1
6. E.J. Zwaan 1728 E.J. Evers 1651 1 – 0
7. J. Esmeijer 1673 J.W. Lubbers 1682 0 – 1
8. J. Derksen 1624 B. van Reemst 1617 0 – 1

 

 

 

Reacties zijn gesloten.