sv Doorn-Driebergen 1 blijft winnen

Op het laatste moment hadden we een zieke speler maar we konden  gelukkig nog een invaller regelen. Dit had geen gevolgen voor de uitslag.

Erik Corneth speelde tegen een Pirc. Hij rokeerde snel lang en zijn tegenstander, na enige aarzeling, rokeerde kort. Het plan is dan meestal de ander sneller mat zetten. Erik had sneller een aanval en de tactics werkten mee. Mat in drie werd over het hoofd gezien door zijn tegenstander, 0-1.

Peter Egelie was op het laatste moment ingevallen voor de zieke Rik van Drie. Peter speelde zijn vertrouwde London Systeem. Na behendig manoeuvreren van zijn tegenstander, vond er een grote afruil plaats van de zware stukken. Toen er op het bord na 24 zetten een pionneneindspel met ongelijke lopers over bleef besloten ze tot remise, ½-1½.

Gert Legemaat kreeg met zwart een Siciliaanse Alapin (2.c3) op het bord, waarbij zijn tegenstander bij de pionnenruil op d4 met de dame terugnam i.p.v. met de c-pion. Het schijnt speelbaar te zijn voor wit maar Gert kwam goed uit de opening en in het vervolg stond hij steeds iets beter. Helaas miste Gert 2x een tactische kans waardoor er uiteindelijk een vrijwel gelijk eindspel op het bord kwam dat in remise uitmondde, 1-2.

Wim van den Bosch speelde het From gambiet tegen het ongebruikelijke 1. f4. Hij kreeg voor een pion een flinke ontwikkelingsvoorsprong en dat was voordoende voor een snelle winst, 1-3.

Jeroen Bollaart speelde tegen de Moira-Domtoren voorzitter. Hij speelde zijn geliefde Koningsgambiet en kwam op de achtste zet al een pion voor. Zijn tegenstander verdedigde zich taai en de partij was nog lang niet afgelopen. Het bleef een mooi tactisch gevecht, omdat het wemelde van de penningen, dubbele aanvallen en matbeelden, maar Jeroen won wel 1-4.

Johan de Groot verraste zijn tegenstander al in de opening met een andere zetvolgorde waardoor hij in het Russisch terecht kwam en wit ruimtevoordeel had. Zwart verdedigde evenwel bekwaam, en leek de aanval over te nemen. In een onoverzichtelijke stelling kozen beide spelers vervolgens niet altijd de beste voortzetting. Zwart dacht met een paardoffer een mataanval te hebben (zie diagram), maar dat was objectief gezien niet goed. Johan nam het zekere echter voor het onzekere en wikkelde af naar een min of meer gelijke stelling. Met voor ieder nog 5 minuten op de klok bood hij remise aan, en dat was wel een terechte uitslag voor een boeiend gevecht, 1½-4½.

Zwart speelde hier zojuist 24… Pf5-g3+, wat er gevaarlijk uit ziet na 25 fxg3 fxg3+ 26 Pxf6 Dxf6+, maar na 27 Ke2 heeft wit nog een ontsnapping via d1. De tijd en koelbloedigheid om dat te zien ontbraken echter en Johan koos voor een veiligere uitweg: 25 Pxg3 fxg3 26 f3 Df7 27 Dxf7 en remise.

Eric Bies kreeg met zwart een scherpe opening op het bord waarbij zijn tegenstander een kwaliteit offerde. Na het aannemen van het offer moest Eric nauwkeurig blijven spelen om zijn voordeel vast te houden. Door een slechte damezet kon wit nog een (stuk-) offer plaatsen en zag het er slecht uit voor zwart. Wit kon echter niet doordrukken waardoor Eric weer wat kansen kreeg en het initiatief overnam. In de wederzijdse tijdnood gingen de kansen alle kanten op. In een bijna gelijke stelling ging wit er eens rustig voor zitten en ging door zijn vlag, 1½-5½.

Arnoud Huibers nam in het middenspel het initiatief over en de druk op de witte stelling begon toe te nemen met een sterk zwart loperpaar en een pion op de 4e,3e, 2e rij. Wit stond erop om mat gezet te worden op de 54e zet, omdat hij het laf vond om op te geven voor een mat-in-1, 1½-6½.

De detailuitslagen: