De laatste ronde werd, zoals de laatste jaren gebruikelijk is, door alle teams tegelijk gespeeld in dezelfde ruimte. Dit keer werden de wedstrijden voor klasse 1A en 1B tegelijk gespeeld in de Bilt bij DBC, 160 schakers! De locatie was zeer ruim en geschikt. Dit gaf ook de gelegenheid voor “supporters” om even langs te komen. Zo zagen we Dirk Rijneker, Henry van Duijl, Peter Egelie, Peter Rijsdijken en “vaste” supporter Nilufer Karayilan.
Wij wilden ook de laatste wedstrijd goed afsluiten om de 2e plaats extra glans te geven.
Gerrit Jan Hoevers offerde een pion voor het krijgen van een drukstelling en daarna een stuk (op g6) voor een koningsaanval. Er ontstond een zeer complexe situatie met een zee aan mogelijkheden en in een echte partij geeft dat ook kansen. Gerrit Jan “verdronk” echter daarin, 0-1. Dit is de cruciale stelling: (In de analyse achteraf vonden ze een winstweg voor wit maar Gerrit Jan was die alweer kwijt. Misschien vindt de lezer er een, maar Fritz is wel duidelijk.)
Frans Jacobs kreeg een Wolga-gambiet tegen. Als wit moet je dan heel precies spelen om
het voordeel te behouden. Na een onnauwkeurigheid kon zijn tegenstander een lange combinatie doorvoeren, won een pion en kroop de witte stelling binnen. De stelling werd onhoudbaar voor Frans en in de slotstelling gaf hij op omdat hij nog een kwaliteit moet geven en het resterende eindspel verloren is, 0-2. (Slotstelling waarin Ld4+ niet te pareren is.)
Dat was geen beste start.
Rik van Drie kwam niet in zijn spel en zijn tegenstander behield na de opening een klein voordeel. Nadat zijn tegenstander na een schijnoffer loper en paard had geruild tegen toren en 2 pionnen kwam Rik slecht te staan. Hij kreeg echter wel tegenkansen en kon een aanval op de koningsvleugel opzetten. In tijdnood kon zijn tegenstander het niet goed verdedigen en gaf hij enige zetten voor het mat op, 1-2.
Ton Braams speelde met zwart een Slavische variant van het damegambiet. Hij had nagenoeg de hele partij alles goed onder controle en zelfs aanzienlijk stellingsvoordeel met een dreigende dame op veld h3 en een sterk gecentraliseerd paard op e4 tegen een loper met weinig bewegingsruimte en slechts verdedigende taken. Toen Ton op het scherpst van de snede niet de sterkste voortzetting koos en een gedwongen ruil van loper en paard volgde, kwam een min of meer gelijkwaardige stelling op het bord. Met alle zware stukken nog in de strijd werd toch maar tot remise besloten, 1½-2½.
Eric Bies kreeg in een Hollandse partij een iets betere stelling. Na een niet noodzakelijke dame-ruil leek het op remise uit te draaien. Eric had echter nog een vrijpion die kon opstomen en voor gevaar kon zorgen. Zijn tegenstander dacht deze te kunnen stoppen en te kunnen winnen. Eric had echter verder gekeken en een stukoffer klaar staan: (Stelling na 24. Tfe1:) 24. ..d3! 25.Tad1 d2 26.Te2 Lg4 en nu zag wit dat f3 niet kon vanwege 27….Txe4!! (Texd2 werkt ook niet vanwege Lxd1) en speelde 27. Tdxd2 Txd2 28. Txd2 Txe4 en zwart staat gewonnen. Uiteindelijk kwam er een mat-net met de loper op f3, 2½-2½.
Johan de Groot had enig ruimte-overwicht in de opening, maar zocht naar een plan om daar iets mee te
kunnen doen. Hij offerde zijn a-pion, waardoor de zwarte dame buitenspel kwam te staan. In de stelling hiernaast heeft zwart net Da4-a3 gespeeld, en vond Johan de volgende fraaie winstcombinatie: 1. Pxf7! Txf7 (Lf6) 2 Dxe7!!. De toren staat gepend en als zwart de dame slaat met 2…Pxe7 is het 3 Td8 mat!. Zwart heeft echter nog 2…Dxa2, een tegenoffer dat zijn probleem lijkt op te lossen na 3 Txa2 Pxe7. Johan had echter gezien dat wit nog een tussen-zet heeft: 3 De8+! Tf8 4 Dxf8 Kxf8 5 Txa2 en Johan stond een kwaliteit voor en won het eindspel “vrij gemakkelijk”, 3½-2½.
En zo stonden we weer op voorsprong.
Arnoud Huibers onze kersverse clubkampioen sloeg de wijze raad van Garri Kasparov ‘escape the gravity of past succes’ in de wind. Hij speelde met wit tegen Ger Hageman, KNSB schaaktrainer. In de opening offerde hij voortvarend twee pionnen en dacht er een goede stelling met veel aanvalsruimte voor terug te krijgen, maar niets was minder waar. Toen zwart de dames en één toren gedwongen ruilde, ontstond een complex eindspel, waarbij zwart de beste kansen had en deze vervolgens op een fraaie manier verzilverde. 3½-3½.
Nu hing alles af van Gert Legemaat. Hij speelde met zwart een Siciliaanse opening. In het middenspel dacht hij met een kleine combinatie materiaalwinst te kunnen boeken, maar hij had iets over het hoofd gezien en kwam slechter te staan. Gert kon echter, zoals we hem kennen, nog wel een aantal vervelende dreigingen in de stelling houden. Toen zijn tegenstander met zijn dame binnen kwam op b6 dreigde hij daar winnend voordeel te behalen. Hij had echter gemist dat er voor zijn dame geen weg terug meer was, waarna deze werd ingesloten op a7. Hij moest zijn dame geven voor een toren. Het resterende eindspel was gewonnen voor Gert, al kostte het nog enige moeite om de vis op het droge te trekken en voor de toeschouwers was het ook zweten, 4½ -3½
Zodoende hebben we alle aanvallen op onze 2e plek afgeslagen en zijn we uiteindelijk zeer ruim 2e geworden.
De detailuitslagen:
| Doorn-Driebergen 1 | Paul Keres 5 | 4,5 | – | 3,5 | |
| 1. | E. Bies (Eric) (1956) | J. Bakker (Jeroen) (1985) | 1 | – | 0 |
| 2. | J.A. de Groot (Johan) (2003) | J. van Oosten (Jaap) (1858) | 1 | – | 0 |
| 3. | G. Legemaat (Gerrit) (1922) | K. Veldhuijsen (Klaas) (1860) | 1 | – | 0 |
| 4. | A.A.J.M. Huibers (Arnoud) (1824) | G.M.J. Hageman (Ger) (1833) | 0 | – | 1 |
| 5. | R. van Drie (Rik) (1927) | P. Boittin (Pascal) (1773) | 1 | – | 0 |
| 6. | F.P.H. Jacobs (Frans) (1457) | G. – Alberts (Guus) (1832) | 0 | – | 1 |
| 7. | A.E. Braams (Ton) (1722) | A.R. van Ee (Alwin) (1720) | 0,5 | – | 0,5 |
| 8. | G.J. Hoevers (1804) | G.F.M. Halve (Gerard) (1761) | 0 | – | 1 |
