Kantjeboord tegen Rivierenland 2

We hadden ze van tevoren ingeschat als degradatiekandidaat. Als je de eerste wedstrijd met 7-1 verliest ga je niet met een man minder naar ons. Appeltje eitje. Toch ging het bijna mis.

Dat Gert Legemaat aan het tweede bord al vroeg in remise moest berusten had ons kunnen waarschuwen. Maar dat was snel vergeten toen eenmaal de volle punten begonnen binnen te druppelen. Rik van Drie besloot een mooie partij met een dameoffer, dat net geen mat maar wel groot materieel voordeel opleverde. Gerrit Jan Hoevers had het lastiger. Hij stond lang onder druk maar de stelling werd dermate gecompliceerd dat zijn tegenstander de draad kwijt raakte. We stonden met 3½-½ voor. Geen vuiltje aan de lucht.

Een blik op de overgebleven borden was minder geruststellend. De klok van Eric Bies huppelde al enige tijd heen en weer tussen 1 en 10 seconden. Rob van Vuurde stond na een vergeefse poging tot koningsaanval twee pionnen achter. Bij Peter Egelie kon het nog alle kanten op, alleen Ronald Stomphorst stond duidelijk beter. Het zou heel anders lopen.

Eric verloor in tijdnood weliswaar twee pionnen, maar zijn tegenstander wist niet goed hoe hij met het snelle spel van Eric moest omgaan. Onverwacht bood hij remise aan, die Eric natuurlijk gretig accepteerde. Daar kreeg hij prompt spijt van toen zijn tegenstander liet zien welke grafzet hij van plan was te doen. Inmiddels was ook Peter in tijdnood geraakt, gaf daarin een cruciale pion weg waarna zijn tegenstander het bekwaam afmaakte.

Bij Ronald en Rob kantelde de partij. Het paard van de tegenstander van Rob had een uiterst giftige pion verorberd en het loodje gelegd. Rob ruilde daarna zijn loper tegen drie verbonden vrijpionnen. Hij slaagde er echter niet in het resterende toreneindspel met een pion meer tot winst te voeren. Bij Ronald kwam het einde veel abrupter. Zijn tegenstander bracht twee torens naar de onderste lijn waarna hij Ronalds koning geen uitweg meer bood. We wonnen dus met 4½-3½, het was krap maar genoeg.